Patrick Kicken: Genee, Gijp en Derksen, het échte verhaal

[BLOG] Het is maandagavond, even na acht uur. Het tijdstip dat ik altijd al een beetje onrustig word. Dadelijk komen mijn vrienden namelijk op TV. Dat ze over voetbal praten vind ik helemaal niet zo erg, ik mag hun zó graag en heb al zó vaak om ze moeten lachen dat ze onderdeel geworden zijn van mijn vaste routine. Tot vanavond. En misschien zelfs voorgoed verdwenen uit mijn leven. Hoe heeft dit zó kunnen ontsporen? Ik denk dat ik als amateurpsycholoog en ervaringsdeskundige met ongezouten je mening uiten de oorzaak weet.

René van der Gijp begon zijn carrière als analist ooit, bijna 15 jaar geleden, in mijn ochtendshow Kicken Wordt Wakker! bij Radio Veronica. Op maandagochtend gaf hij steevast om 08u15 zijn visie op het voetbalweekend, telefonisch. Het groeide uit tot een ware hit. En ook iedereen uit het voetbalwereldje luisterde steevast, van Jack van Gelder tot Mark van Bommel. Allemaal wilden ze weten wat Gijp nou weer te vertellen had aan analyses en anekdotes. Ik heb René vaak ook in de studio mogen ontvangen en leerde hem kennen als een uiterst gevoelige en sympathieke man. Wel iemand die graag vantevoren wilde weten hoe & wat. Je moest hem niet ineens verrassen met iets wat vantevoren niet even bekend was gemaakt. Dan lachte ie het weg maar je voelde dat het hem niet zinde.

Wilfred Genee heb ik in mijn leven één keer ontmoet, toen ik eens te gast was bij zijn programma op vrijdagmiddag bij BNR om over mijn burn-outs te praten. Hij leek kleiner dan op TV en was ook toen vlijmscherp in zijn vragen en vroeg zich af hoe je nou in godsnaam twee keer een burn-out kon krijgen. In de jaren erna heb ik regelmatig, net als veel andere mediamensen, contact met hem via de app. Wat me altijd al opviel is dat hij een keiharde werker is, die zijn hand niet omdraait voor een vijftal radioshows per week, een gezin met twee kleine kinderen én als het moet de hele week op TV. Nu nog effe knallen is / was zijn motto. Ik heb hem dan ook eens een tijdje terug gewaarschuwd dat een mens maar een bepaald aantal indrukken per dag aan kan, voordat je het weet is ook jouw emmertje vol.

Derksen heb ik hooguit één keer aan de telefoon gehad in mijn toenmalige ochtendshow. Maar ik kan wel, na honderden afleveringen van Veronica/Voetbal Inside stellen dat ik de heren goed heb leren kennen. En volgens mij is er een gemene deler waarom dit zo godsgruwelijk uit de klauwen is gelopen: onveiligheid. Ga maar na wat die gasten de afgelopen jaren allemaal meegemaakt hebben. Derksen die serieus beveiliging nodig had nadat hij zich de woede van veel Turken in Nederland op de hals had gehaald door het land een kutland te noemen. Nooit meer naar een stadion kan. Gijp die een taxi pakt van en naar de parkeergarage als hij ergens gaat uit eten, uit angst om belaagd te worden door een fan of gek. Een inbraak had in zijn eigen huis en later aangevallen werd op zijn eigen oprit door een aantal gasten met een masker, die met een hamer op zijn autoruiten insloegen. En Genee die sinds het hele gebeuren op Twitter de hele dag voor rotte vis wordt uitgemaakt en blijkbaar niks meer goed kan doen.

Tel daarbij op ook nog eens het feit dat mijn vrienden al maanden een TV show moesten vullen zonder dat de bal uberhaupt rolde. En dat zonder publiek. Kost allemaal extra energie en hoezeer ze ook hun schouders ophalen bij zoveel onveilige situaties als bedreiging, inbraak en poging tot beroving, dit laat geen enkel mens koud. En Gijp en Derksen durven ook zo uitgesproken te zijn omdat ze steevast in een veilige setting aan tafel zitten. Zelf meebeslissen over wie er tussenin mocht komen zitten. Hooguit een handjevol vertrouwelingen: Jan Boskamp, Hans Kraaij Jr, Valentijn Driessen en Wim Kieft. De rest moet allemaal op afstand aan de bar of aan het inmiddels beruchte tafeltje. Je zag het ook in die racisme uitzending van vorige week maandag: een en al nervositeit aan tafel. Onrust. Dit was zó een cultuurshock voor die gasten dat het enorm veel spanning opleverde. Gijp probeerde zich eruit te redden door te zeggen ‘ik ben het met iedereen eens’, maar zijn ogen spraken vuur. Pas toen halverwege het fragment uit Ladies Night getoond werd ontdooide de boel een beetje en zag je iedereen zichtbaar geraakt elkaar weer vinden door het verdriet in de ogen van de getoonde voetballer.

En is dat niet waar het allemaal om draait in deze racisme discussie: angst. Onveiligheid. Je aangevallen voelen. Met automatisch de reactie dat je denkt dat je je moet gaan verdedigen. Van je af slaan. Wanneer wordt dát thema nou eens belicht in de media. We lopen elkaar maar proberen te overtuigen van ons gelijk, maar dat is eigenlijk alleen maar een muur die we voor onze angst proberen op te trekken. We maken elkaar alleen maar banger door zo tekeer te gaan. En met zoveel showrubrieken, nieuwsprogramma’s, kranten en talkshows die gevuld moeten worden blijven we het monster genaamd angst maar voeden. Totdat de angst zó groot wordt dat de bom barst.

Als je dus al op je tandvlees loopt, een hoop narigheid hebt meegemaakt het afgelopen jaar (vergeet het coronavirus niet) en voor een bedrijf werkt waar het op z’n zachtst gezegd nooit rustig is (Talpa) dan is het bijna niet raar dat dit uitmondt in een fikse onderlinge ruzie. Wat ze alle drie zouden moeten doen is minimaal 4 tot 6 weken helemaal niks! Alle acties die ze nu individueel van elkaar doen is allemaal gericht op spanning kwijtraken. Je verhaal doen. Maar het werkt averechts, het lucht even op en even later begint het circus weer helemaal opnieuw. Net als voor mij de afgelopen jaren het schrijven van deze columns eventjes rust bracht, omdat ik mijn frustraties in en over de radiowereld kon delen. Maar ook daar zit een andere kant aan: zodra het gelezen wordt en de reacties komen op gang dan is de spanning weer terug. Moet je je gaan verdedigen of uitleggen. Met soms ook bedreigingen aan toe.

Ik durf hier best toe te geven dat het voetbalpraatprogramma Veronica Inside waar nu zoveel om te doen is mede de inspiratie is geweest voor mij om een jaar of 6 geleden te beginnen met het schrijven van radiocolumns. Doordat zij zich zo uitgesproken durfden te uiten over het voetbal, durfde ik dat over de radio. En dat heeft behoorlijk wat in gang gezet. Hopelijk blijven ze dit ook doen, na een welverdiende, lange vakantie. En als ik John de Mol was zou ik me toch eens even achterop mijn hoofd krabben: heb ik niet teveel van die gasten gevraagd, door ze zolang uit te melken bijna tot aan een EK finale aan toe die nooit kwam? En hoevaak hoorde je ze op TV niet klagen dat de show te lang duurde, tot 22u30. Het aloude verhaaltje in Hilversum: persen wat je kan, totdat de sinaasappels helemaal leeg zijn en je de schillen weg kunt gooien. Hopelijk is er nog wat sap over bij mijn drie vrienden. Mis ze nu al.

Patrick Kicken

23 Comments

    • Hoewel ik mij als zeer regelmatige VI kijker in dit hele mediacircus best kan inleven in de gevoelens van Derksen en vd Gijp, denk ik dat de pragmatische insteek van Genee hier desondanks toch echt wel op zijn plaats is.

      Want een show met afhakende sponsors, boycottende sporters en een show die bovendien zelfs in het buitenland het etiket racistisch opgeplakt krijgt, vraagt wel degelijk om een reactie, of je dat nou leuk vindt of niet. En dan liefst eentje die niet binnen je normale “format” valt. Dus een keer niet met opgestoken vinger de bal terugkaatsen… Je gasten een keer niet aan een apart tafeltje zetten… Maar wel een keer een pas op de plaats om de boel te kunnen relativeren.

      En die discussie, hoezeer ik Genee als presentator ook kan waarderen, had beter door een onpartijdige host geleid kunnen worden. Na zoveel jaren ervaring met deze eigenzinnige heren is dat een hele dure inschattingsfout die hem dan ook zeker aan te rekenen valt.

      Enfin, ik hoop echt dat ze dit onderling nog op kunnen lossen, want Wilfred Genee verdient deze publieke afslachting zeer zeker niet en VI verdient het niet om van de buis verdwijnen!

  1. Mooi geschreven Patrick, en inderdaad 4 , 6 weken of nog langer even helemaal niets voor de heren. Op hun plaats rust. Voorlopig even Magnum op hun plek of Married With Childeren. ;-

  2. VI is het enige programma waar ik de tv nog voor opzet. Voor de rest kijk ik Netflix, YouTube en luister ik podcasts. Zolang ik maar niks hoef te zien of horen van die enge grachtengordel kliek. En ik kan dat iedereen aanraden, het is een verademing zonder Nederlandse televisie. Je mist helemaal niks. En we moeten vooral niet onze mond laten snoeren door dat kleine groepje linkse schreeuwerds die hun mening willen doordrammen.

    • Ik herken dit, het is/was ook het enige waarvoor ik nog wel eens live tv kijk, op de persconferenties over corona na in het begin. En 192TV (oud sentiment in videoclips).

      De eerlijkheid van Veronica Inside is natuurlijk super pijnlijk voor mensen die zó streng voor zichzelf zijn, het schoolvoorbeeld van een perfect mens willen demonstreren dat ze dus ook vinden dat iemand anders niet uit de school mag klappen of uit de band mag springen.

      Kijk ook ff dit filmpje van Hans Teeuwen over deze shitstorm:

      • Dat filmpje van Hans Teeuwen had ik al voorbij zien komen op social. En we hebben ook Robert Jensen nog die wekelijks zijn gal spuugt via zijn YouTube kanaal.
        Ach, hier in Brabant lachen we om die gekke omhoog gevallen Amsterdammers. Ik denk dat van mijn 15 collega’s al de helft geen televisie meer kijkt. Dat wat ze in Amsterdam en Hilversum verkondigen trekt men in de provincie al lang niet meer. Hier komt Sinterklaas ook nog zonder problemen, gewoon met zwarte piet. En je hoort er niemand over. Ook donkere mensen in den dorpen vieren Sint en Piet.

    • Er bestaan ook nog regionale omroepen.
      Vele daarvan zijn nog niet besmet met het grachtengordel-virus.
      Soms kom je echt verfrissende programma’s tegen die het kijken waard zijn.
      De NPO-zenders bekijk ook ik nog maar zelden.
      Gelukkig bestaat er nog zoiets als Netflix of Youtube, waar je avonden lang kan kijken naar video’s die wèl interessant zijn.

  3. Ik vond dat Wilfred het wel goed deed bij de laatste uitzending. Hij heeft altijd al een andere rol gehad dan Johan en Rene. Juist omdat hij niet one of the guys is maar de vragensteller, maakt het programma goed. Wilfred is degene die bij de redactievergaderingen zit, terwijl Rene en Johan pas later aanschuiven.

    • Absoluut. Er speelde dus iets anders, dat probeer ik hierboven ook aan te stippen. Wilfred had gelijk toen hij zei dat de uitzending beter niet had kunnen plaatsvinden, er was té veel onrust ontstaan.

    • Ik vond juist dat Wilfred het niet goed deed bij de laatste uitzending.
      Hij is niet slechts de vragensteller maar ook, om in voetbaltermen te spreken, degene die de voorzet geeft, waarna Johan of René hem d’r in kopt. Dit gebeurde ook in de voorlaatste uitzending. Wilfred gaf de voorzet waarna Johan niets anders kon zeggen dan “Weten we zeker dat het niet Akwasi was?” René lokte deze reactie bewust uit.
      Als je dan de laatste uitzending opeens van rol verandert in een soort van inquisiteur en tijdens een groot deel van de uitzending je maatje Johan continue aanvalt voelt dat voor de aangevallene als ernstig verraad, als een dolk in je rug.
      Dat het vertrouwen van Johan Derksen in Wilfred ernstig geschaad is en wellicht nooit meer terugkomt is niet meer dan normaal.

  4. Mooi geschreven Patrick, ben het helemaal met je eens en ik mis die gasten ook al, was ook een trouwe kijker en genieter. Talpa is hier mede schuldig aan…door blijven gaan, terwijl er geen wedstrijd gespeeld werd en niets te melden was…, maar ja…John de Mol gaat niet krabbelen hoor, die heeft al genoeg geld in de pocket, het zal hem een zorg zijn.

    • Nou ik denk dat hier het laatste woord nog niet over gesproken is, intern. Niemand is blij met zoveel gedoe. En het heeft hem toch een aardige duit gekost, geen reclame en geen laatste uitzending, die met zoveel ophef toch minimaal ook een miljoen kijkers had getrokken.

  5. Mooi geschreven Patrick. Het is verfrissend om eens een keer een rustig stukje te lezen over deze gehele situatie in plaats van internationals die zich als peuters gedragen, of zogezegde BN’ers die ook hun politieke standpunten opeens kwijt moesten. Chapeau.

    Wat is je gevoel, komt het na de zomer terug?

  6. Misschien klets ik uit mijn nek want ik ken het programma nauwelijks en ik heb de ophef ook maar met een half oor gevolgd. Maar kan het niet zijn alle woede over Derksen’s opmerking op een simpel misverstand berust?

    Zoals ik het begrepen heb: Er komt een foto in beeld van een Zwarte Piet op een antiracisme-manifestatie. De Piet draagt een kleurrijk kostuum en zijn gezicht gaat verscholen onder een dikke laag donkere schmink.

    Derksen zegt: ‘Weten we zeker dat dat Akwasi niet was?’ Dat was grappig, want Akwasi had zich daarvoor juist opgeworpen als de meest fanatieke tegenstander van Zwarte Piet. Dus dan zou het wel heel pikant zijn, als juist hij het was die daar onder dat kleurrijke kostuum en die dikke laag schmink schuilging. Dat zou net zoiets zijn als wanneer je ‘family man’ Arie Boomsma in een bordeel tegenkomt. Of de Vegan Streaker bij de McDonalds. Die hele grap had niets met huidskleur te maken; als Akwasi blank of Chinees was geweest, was de grap nog steeds opgegaan.

    Helaas zijn er, met name aan de linkerflank, ook veel onheldere geesten die verblind worden door achterdocht naar hun medemens. Die interpreteerden de grap heel anders; die veronderstelden dat Derksen (de oude racistische witte man) Akwasi platweg met Zwarte Piet vergeleek alleen omdat ‘ie zwart is. Zo van: alle negers zien er hetzelfde uit, dus misschien was die Zwarte Piet Akwasi wel (zonder schmink). Dat zou dan inderdaad een flauwe oubollige racistische grap zijn – maar dat is dus niet de grap die Derksen maakte!

    • Ben het volledig eens met je Daniel. Het is een kwestie van zoeken naar een knuppel om mee te slaan. Zie ook de discussie over de Veronica Inside APP waar men van zegt dat er AAP gezegd wordt. Het wordt een kolderieke voorstelling zo!

1 Trackback / Pingback

  1. De tafel | 99 woorden

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*