Column Erik de Zwart: ‘Tamla Motown een goede leverancier voor Nederlandse series’
Het tv-seizoen is inmiddels lekker op gang en wat wordt ons weer een prachtig menu van Nederlands drama voorgeschoteld.
Het tv-seizoen is inmiddels lekker op gang en wat wordt ons weer een prachtig menu van Nederlands drama voorgeschoteld.
Als maker vind ik deze periode in het jaar altijd de prettigste om programma’s op de buis te hebben. Dan zitter er veel mensen voor de tv.
Uit onderzoek blijkt dat jongeren steeds minder traditionele televisie kijken. Begin september startte de NOS daarom het initiatief ‘NOS Airtime’ om jongeren via Youtube te bereiken. Het ‘jongeren-experiment’ is tot nu toe echter alles behalve een succes.
Zo ben je bijna leraar maatschappijleer, en zo ben je ineens het zelfverkozen pispaaltje van gans Nederland. Jan Zwart (1963) ging een toekomst tegemoet in het onderwijs, maar daar wisten diverse lokale radiostations een stokje voor te steken. Midden jaren ’90 was het (de toen immens populaire) deejay Robert Jensen die Jan als eerste een landelijk podium gaf.
Eind jaren ’70 begon ik al s dj in de Hilversumse discotheek Baccarca. Aangezien Hilversum halerwege Amsterdam en Utrecht ligt, had je daar wel eens confrontaties tussen de vaak luidruchtige types uit beide steden. Maar gelukkig was er portier Nico, een rasechte Utrechter die er dan tussen sprong om de boek te sussen. Een paar jaar later kwam ik erachter dat hij een heel bekende Utrechtse familie kwam. Een van zin neefjes zat in een bandje. Het Goede Doel.
Dinsdag 13 oktober was een zwarte dag voor Oranje. Niet alleen verspeelde het Nederlands elftal zijn laatste kans op deelname aan het EK volgend jaar zomer, die dag werd ook nog eens de nieuwe Mediawet van staatssecretaris Sander Dekker door de Tweede Kamer aangenomen.
Ik zit tegenwoordig op woensdagavond verscheurd op de bank. Dan worden er twee producties van mijn bedrijf tegelijkertijd uitgezonden.
Ik was laatst in Wenen, waar maar liefst 2 miljoen van de 9 miljoen Oostenrijkers wonen. Ooit was het de keizerlijke hoofdstad van een rijk dat bijna 60 miljoen burgers telde, en dat wordt duidelijk als je alle paleizen, musea, theaters en winkelstraten ziet.
‘Dieuwertje Blok? Die is toch niet “bijna-vergeten“?’ zult u misschien denken. Nou, dat is maar ten dele waar. Als je de droge feiten bekijkt, is Dieuwertje (1957) maar vier weken per jaar een BN’er. Dat zijn de weken dat ze op droogkomische wijze het Sinterklaasjournaal presenteert. Zeker sinds een jaar of wat is dat een rol die in het brandpunt van de nationale belangstelling staat.
Vorige week ging het nieuwe programma van Filemon Wesselink F*ck Me I’m Famous (BNN) op NPO3 van start (wekelijks op donderdag). Hierin gaat de bekende tv-presentator Filemon op onderzoek uit naar de voor- en nadelen van het bekend zijn in Nederland. Hijzelf zegt er nogal wat moeite mee te hebben, en veelal last te hebben van het herkend te worden op straat. Hij vraagt andere BN-ers naar hún ervaringen, en bezoekt deskundigen om te achterhalen welke factoren een rol spelen bij het bekend zijn. F*ck Me I’m Famous is opgezet als een ‘zelfonderzoek programma’, waarin de presentator in een tv-programma een persoonlijke zoektocht start naar een bepaald onderwerp.
Copyright © 2019 Spreekbuis