Elke keer als ik in Den Haag was, ging ik hem opzoeken. Meestal zat hij in weer en wind voor de C&A niet onverdienstelijk te zingen en gitaar te spelen. Ik gaf hem altijd wat geld en toen hij ziek was, zorgde ik ervoor dat hij een antibioticakuur kreeg.
In 2014 nam ik hem mee om een pak en warme jas voor hem te kopen. Dat jaar gaf hij een mooi optreden tijdens het MAX Maakt Mogelijk kerstdiner. Enkele weken geleden miste ik hem; hij was geveld door de griep. Er werd een inzamelingsactie voor hem gehouden. Want Chuck Deely had geen uitkering en leefde van de muziek. Vorige week werd ik verrast door het bericht dat hij was overleden. Hij werd niet ouder dan 62. Familieleden van de van origine Amerikaan konden niet opgespoord worden. Via omzwervingen door onder andere Spanje was hij hier beland. Een vluchteling in de ruimste zin van het woord, die met zijn muziek het straatbeeld opfleurde. De gemeente heeft de begrafenis verzorgd; ik was bij de herdenkingsbijeenkomst in Paard van Troje. Den Haag gaat je missen, Chuck.
Geef als eerste een reactie