Opmerkelijk eigenlijk dat Mario D. nog niet op tv is verschenen. De vraag is nu: wie claimt de chauffeur van de dodelijke monstertruck? Het antwoord is niet simpel, maar ik ben ervan overtuigd dat het één van de publieke omroepen zal zijn.
Huh? Wie is dat daar in dat filmpje van de Luxemburgse inzending van het Songfestival van 1985? Zij in dat iets te grote witte pak. Die vrouw die telkens net iets te laat is als er een soort van danspasje wordt gemaakt. Het is onze eigenste Annemieke Verdoorn(1961)!
RTL en in het bijzonder televisie maken, zijn voor mij de belangrijkste bijzaken in het leven. En juist over die bijzaken ontstaat vaak veel polemiek. Meer dan een eeuw geleden wist de pers niet wat ze moesten denken van de opkomst van sport in de samenleving. Dus werd het in een duister hokje gestopt. Ik citeer vrij naar een artikel uit 1898 in Nieuws van den Dag: “Sport moet bijzaak blijven in het bestaan, maar als een van de belangrijkste bijzaken gaan voor de genoegens van de bittertafel, het groene laken en het café chantant, of beter…deze geheel te verdringen, door overtuigend de naarheid van die dingen aan te tonen.”
In het kader van 25 jaar RTL, neem ik u maar even mee achter de schermen en terug in de tijd. Ik nam ooit afscheid van RTL/Veronica in 2001 met een van de beeldbuis knallend programma ´Discotrain´ en ik hoop dat het u nog in de oren suist…. Maar we gaan verder terug in de tijd. Terug naar het begin van ´Now or Never´. Circa 1994, midden in de ´Ninetees´. Wie zich het programma nog herinnert, is nu (anno 2014) de minstens dertig jaar in leeftijd ruim gepasseerd… Hoe snel gaat de tijd
Call TV heeft heel wat vergeten tv-sterren voortgebracht. Mike Starink(1970) is er een van. Begin jaren negentig begon hij bij NCRV’s Disneyclub, maar zijn claim to fame was The Lounge.
Plotseling moest ik er weer aan denken. Dat niemand ‘Boulevard’ zag zitten. De focusgroep commentaren waren vernietigend. ‘Wat moeten jullie met die rare Beau en die kwast van een Verlinde?’. Je gaat naar huis met een enorme steen in je maag. Dick, mijn baas, haalde zijn schouders op en zei “doe nou maar.” En je zet door. Nog een proefuitzending en nog een. Iedereen wilde dat het lukte. Maar je kunt zo hard roepen als je wilt, het blijft televisie: de kijker beslist en dat deed ie, massaal. Het werd een guilty pleasure, met de slogan: ‘RTL Boulevard, u kijkt zeker ook niet…’
Tjee, 25 jaar alweer. Ik roep altijd dat mijn kinderen zo snel (te snel) groot worden, maar ook hier is de tijd voorbij gevlogen! Mijmerend over mijn tijd bij RTL (bijna 18 jaar!) flitsen de herinneringen en emoties voorbij.
Met de komst van de commercielen wordt er wat afgesudderd, -gesmoord en -gestoofd op de Nederlandse televisie. Hoe anders was dat in de jaren tachtig en negentig. Lang was Ria van Eijndhoven (1946) de enige tv-kok. Ze had in een klein hoekje van Avro’s Service Salon een krakkemikkig keukentje ingericht, alwaar ze eenvoudige doch voedzame recepten besprak.
“Berlusconi-achtige toestanden”, noemt MAX-voorzitter Jan Slagter de manier waarop staassecretaris Sander Dekker zich inhoudelijk bemoeit met de omroep. Dekker vindt dat de publieke omroep meer relevant moet gaan programmeren. Geen amusement om het amusement, zoals Bananasplit, De slechtste chauffeur van Nederland en Ranking the stars. En daar heeft de staatssecretaris volkomen gelijk in. Alleen wil je het uit de mond van een politicus niet horen, want die hoort zich niet met inhoud te bemoeien.
Een ‘open brief’ aan de politiek door Jaap Friso (communicatie-adviseur KRO-NCRV).
Copyright © 2019 Spreekbuis
