Hoop. Dat is nou precies wat we nodig hebben in deze enge tijden. Als je televisie kijkt, lijkt het over bijna niets anders te gaan dan de terreurellende in de wereld. Ik merk aan mezelf dat ik er angstiger van wordt.
We gaan alweer richting het einde van het jaar en dan is het gebruikelijk om de balans op te maken. Het jubileum van de énige, échte Nederlandse Top 40 is prachtig gevierd! Het begon met een feestje op 2 januari in het Hilversumse Gooiland.
Het is een van de problemen waar de publieke omroep momenteel mee te kampen heeft: de kijkcijferparadox. Het is iets dat zowel programmamakers treft die extreem succesvolle programma’s produceren als makers die zich richten op de kleinere nicheprogrammering. De kijkcijferparadox is een gevaarlijk mechanisme dat zowel de commerciële partijen als sommige politieke partijen gebruiken om de publieke omroep aan te vallen. Hoe werkt het?
Geen moment heb ik geaarzeld toen Buddy Netwerk mij vroeg Ambassadeur te worden. Deze organisatie (buddynetwerk.nl) zet zich in de regio Haaglanden/Delft/Westland al ruim 27 jaar in voor mensen die ernstig ziek zijn. Het netwerk is afhankelijk van de inzet van zo’n 400 vrijwilligers. Dat zijn er helaas niet genoeg, want de vraag naar buddyzorg neemt steeds meer toe.
Onlangs was er een reünie ter gelegenheid van twintig jaar TMF. Jammer genoeg kon ik er niet bij zijn, maar oude herinneringen werden opgehaald en met beeld gedeeld op Facebook.
Op tv wordt nogal wat over je uitgestort. Natuurlijk is er vaak inhoudelijke kritiek op programma’s. Daar zit je niet altijd op te wachten, want wanneer je met ziel en zaligheid aan iets hebt gewerkt, dan is het lastig te verkroppen wanneer een wildvreemde daar in de krant of op social media gehakt van maakt. Nog pijnlijker is het trouwens wanneer de gegeven kritiek wel degelijk hout snijdt. Dan moet je er namelijk ook nog iets mee. Naast de inhoudelijke opmerkingen wordt er ook veel op de man gespeeld.
Vorige week besloot de zendermanager van NPO2 dat kunstprogramma Opium van de buis wordt gehaald. In dit wekelijkse zaterdagavondprogramma interviewt Cornald Maas zijn culturele gasten in de studio vanuit het Vondelpark. De reden is dat er teveel wordt gepraat in Opium, en dat wordt er ook al in de DWDD waar het regelmatig over kunst gaat. Het moet anders.
Toen ik amper zestien lentes jong was, ging ik uit mijn dak op vier mannetjes uit Engeland met vreemde kostuums. De colberts waren nét iets te groot en de gitarist leek wel een vrouw met een getailleerd broekpak en oorbellen. Het begin van de glam- en glitterrock!
Het besluit van de NPO om vanaf 1 januari ‘Tijd voor MAX’ te verplaatsen van NPO 2 naar NPO 1 in het tijdslot van ‘Sesamstraat’ en dat kinderprogramma niet langer op NPO 1 uit te zenden, heeft veel kwaad bloed gezet. In de (social) media kreeg MAX de Zwarte Piet toegespeeld; het zou onze schuld zijn dat Meneer Aart, Pino, Ieniemienie en hun vriendjes straks alleen nog via het digitale themakanaal NPO Zapp Xtra en ‘on demand’ via de Zappelin app te zien zijn.
Vorige week vierde MAX zijn verjaardag met een perspresentatie op Paleis Soestdijk. Het was een drukte van jewelste in de zalen en gangen waar voorheen de Oranjes leefden. We lieten er onze nieuwe programmering zien; een divers aanbod, gemaakt met de stem van én voor ouderen, zoals we dat al tien jaar doen. De media waren in groten getale gekomen en ontmoetten er vele bekende gezichten van succesvolle MAX tv- en radiogramma’s.
Copyright © 2019 Spreekbuis
