Leertouwer en De Vries (Kurta52): “We voelen ons thuis bij de publieke omroep”

‘Lief­heb­bers’ noe­men Jaap Leer­tou­wer en Gert Jan de Vries zich­zelf. “Ons mot­to is: flui­tend naar ons werk en flui­tend weer naar huis.’’ En hoe­wel ze zich­zelf in de au­dio­vi­su­e­le we­reld in­mid­dels best ve­te­ra­nen mo­gen noe­men, gaan ze nieu­we uit­da­gin­gen nog steeds graag aan.

Kort werk is hun spe­ci­a­li­teit. De be­drijfs­naam Kur­ta52 duidt daar ook op. ‘Kur­ta’ be­te­kent in het Espe­ran­to ‘kort’. Maar waar­om 52? Leer­tou­wer: “Al­leen Kur­ta von­den we wat kaal. Een jaar telt 52 we­ken en we be­vin­den ons hier op de 52e breed­te­graad.’’ Om er breed la­chend aan toe te voe­gen: “Bo­ven­dien had ik ge­dacht op mijn 52e met pen­si­oen te gaan, maar dat is niet echt ge­lukt.’’

Op­val­lend is dat De Vries en Leer­tou­wer hun werk­za­me le­ven ver bui­ten het Me­dia­park be­gon­nen – De Vries in de ge­han­di­cap­ten­zorg, Leer­tou­wer als ver­pleeg­kun­di­ge, laat­ste­lijk in de acu­te psy­chi­a­trie. Dat za­gen ze zich­zelf niet de rest van hun le­ven doen. Ze sloe­gen een nieu­we weg in en kwa­men el­kaar te­gen bij wat toen het Ne­der­lands Om­roep­pro­duk­tie Be­drijf (NOB) was.

Ge­zwalk
Ze werk­ten er als vi­deo-edi­tors veel aan pro­mo’s voor alle pu­blie­ke om­roe­pen. De Vries: “Wij dach­ten: daar kan het NOB een spe­ci­a­lis­me van ma­ken.’’ Maar de NOB-di­rec­tie wis­sel­de nog­al vaak en het be­leid ook. Leer­tou­wer: “We had­den steeds min­der ver­trou­wen in dat ge­zwalk.’’ Dus be­slo­ten ze het zelf­stan­dig te pro­be­ren.

Bij de start, ver­telt De Vries, had­den ze ‘maz­zel’ dat de Vara din­gen juist toen wil­de outsour­cen. “De Vara bracht een mooi pak­ket pro­mo’s bij ons on­der, waar­door we voor ons be­drijf een ba­sis had­den. La­ter volg­den steeds meer om­roe­pen.’’

Het vormt nog steeds de kern hun ac­ti­vi­tei­ten: pro­mo’s en trai­lers voor de pu­blie­ke om­roep plus tv- en ra­dio-spots. Het kan gaan om aan­kon­di­gin­gen voor af­zon­der­lij­ke om­roe­pen, maar ook om NPO-bre­de cam­pag­nes. “Denk aan de the­ma­week te­gen het pes­ten”, licht Leer­tou­wer toe, ,,of re­cent de NPO-kerst­pro­mo.’’

Dat gaat ver­der dan be­staan­de beel­den aan­trek­ke­lijk aan el­kaar mon­te­ren, al komt ook dat voor. Ge­re­geld moe­ten ze zelf draai­en, af­ge­lo­pen zo­mer bij­voor­beeld voor de Vier­daag­se-uit­zen­din­gen van de NOS. Leer­tou­wer: “Er was nog geen beeld­ma­te­ri­aal en oude beel­den von­den we niet leuk en uit­da­gend ge­noeg.’’ De Vries: “We heb­ben toen ge­ko­zen voor de slo­gan die je aan iets heel an­ders ver­bindt dan de Vier­daag­se: ’It giet oan’. Je pro­beert toch een beet­je op te val­len.’’

Sinds een jaar of vijf, zes maakt Kur­ta52 ook (kor­te) be­drijfs­films. De vrij­heid die ze daar­bij heb­ben, vin­den ze ’erg leuk’.

Puck
De jong­ste loot aan de Kur­ta-stam is een op­val­len­de: do­cu­men­tai­res – en dus al­les­be­hal­ve kort. Van de eer­ste, ’De we­reld van Puck’, zond de EO in juni de tv-ver­sie uit. De va­der van de gees­te­lijk en li­cha­me­lijk ge­han­di­cap­te Puck maak­te twin­tig jaar op­na­mes. Heeft Kur­ta52 dus een an­der het vele werk la­ten doen om zelf met het mooie eind­pro­duct te pron­ken? Geens­zins, want die va­der van Puck is Gert Jan de Vries.

De twee­de do­cu­men­tai­re, ‘Fa­ther of Lou­d’, gaat over de En­gels­man Jim Marshall (1923-2012), die met zijn ap­pa­ra­tuur voor gi­taar­ver­ster­king de rock­we­reld sterk beïn­vloed­de. Mo­ge­lijk gaat de der­de over ge­han­di­cap­te kun­ste­naars. De Vries en Leer­tou­wer zijn de mo­ge­lijk­he­den nog aan het on­der­zoe­ken. De ta­fel waar­aan we pra­ten (zie foto) ver­wijst al­vast voor­uit. Die komt uit een ga­le­rie in Amers­foort die werk van zul­ke au­to­di­dac­ten on­der de aan­dacht brengt.

Scherp
Al met al heb­ben Leer­tou­wer en De Vries de me­dia­we­reld de af­ge­lo­pen 12,5 jaar fors zien ver­an­de­ren. De Vries: “Toen we be­gon­nen, wa­ren wij het eni­ge pro­mo-be­drijf in Ne­der­land. Nu is de markt erg vol. Maar dat geeft niks, het houdt ons scherp.’’ De twee grond­leg­gers gaan nog elke dag flui­tend naar hun werk en weer naar huis.

Foto: Leertouwer (links) en De Vries : “We voelen ons thuis bij de publieke omroep, niet alleen zakelijk, ook als kijker. Het is toch iets minder schreeuwerig.”

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*