[Blog door Ton Verlind) In de HBO-serie The Newsroom woedt een keihard gevecht om de kijkcijfers. De presentator is een bullebak met een ego, groter dan de Eiffeltoren die het bos om hem heen affakkelt met het gemak van een vuurspugende draak. Niemand in zijn omgeving functioneert naar behoren, niet-presterende medewerkers wacht publieke vernedering. Directie en eindredactie knikken als een knipmes, elke oppositie is kansloos. Wie door zijn oogharen kijkt zal overeenkomsten zien met de Wereld draait Door, zoals die door de Volkskrant is beschreven. En met de talkshow Op1, waar BNNVara zich niet langer kan verenigen met de inhoudelijke koers die volgens de omroep teveel gericht is op scoren en te weinig op relevantie. Waar in The Newsroom het gedoe wordt uitgevochten door de journalisten zelf, volgt hier bij ons onderzoek op onderzoek. Niet naar de juiste journalistieke koers maar naar de sociale veiligheid op de werkvloer. Dat leidt tot de vraag of journalisten die tegen hun baas beschermd moeten worden dan wel opgewassen zijn tegen de gemene buitenwereld. Puntje van aandacht voor de opleidingen voor journalistiek…..
Overdreven maar toch ook werkelijkheid
Zo’n televisieserie is een overdreven weergave van de werkelijkheid, ingedikte realiteit, maar toch zie ik er elementen in zoals ik die in mijn eigen loopbaan ook heb meegemaakt. Ik leerde het vak van een chef die leefde voor het nieuws, geen uitzondering in ‘mijn’ tijd. Altijd aanstond, niet tegen falen kon en scherp afrekende met wie niet dezelfde passie deelden. Als het om inflatiecijfers ging wilde hij het naadje van de kous weten tot twee cijfers achter de komma. Overdreven plichtsbesef maar leerzaam. Ik heb me er nooit sociaal onveilig door gevoeld en zag er een aansporing in om beter te presteren. Uithuilen en opnieuw beginnen.
Scoringsdrift
In de serie The Newsroom dreigt het programma ten onder te gaan aan scoringsdrift. Die leidt tot opportunistische keuzes en verlies aan geloofwaardigheid. Hoe treffend zijn de overeenkomsten met de werkelijkheid. Echt keihard wordt de interne strijd als er een nieuwe eindredacteur komt die voor principes kiest, niet langer gericht op de kijkcijfers, maar op impact. Het leidt tot ontreddering op de werkvloer, scheldpartijen, ruzies, wegduikgedrag, vijandschap en vriendschap. Het kaf scheidt zich van het koeren, de lapswanzen van de moedigen. Een onderzoek naar sociale veiligheid komt er niet aan te pas. Het is nieren proeven. Ik ken de afloop van The Newsroom nog niet maar ik vermoed dat dapperheid zal overwinnen en dat er geen Martin van Rijn aan te pas komt, de oud-minister die nu al weer een paar maanden bezig is met zijn onderzoek naar misstanden op de redactievloer.
het is net radio daar ook alles voor de luistercijfers zelfs bij de publieken wat een armoede
Verlind heeft een punt als hij de kwaliteit van de opleidingen journalistiek aanhaalt. Waar ik ‘m minder gelijk in geef is dat praktijk van indertijd niet meer de praktijk van nu is. Begin eerst n’s met al die aspirant journalisten te vragen waarom ze eigenlijk dat vak in willen. Ik denk dat je dan soms uitspraken hoort die je vantevoren al een indicatie geven of het met zo’n ’talent’ wat wordt of niet.
Het heeft iets vervreemdends. Dhr. Verlind die de huidige tijd verbindt met een serie die 11 jaar geleden is gestart en 9 jaar geleden (voortijdig) is gestopt. Een serie waar hij, 10 jaar na dato, het einde niet van kent. Maar verder heeft hij groot gelijk natuurlijk.