Al enige dagen achtereen worden de redacties van NTR en VARA-BNN afgeleid door een niet aflatend zwaar gebonk tegen het pand. Normaal gesproken is de glazenwasser er verantwoordelijk voor, maar daarvoor duurt het inmiddels veel te lang: wat is er aan de hand?
Het pand wordt aan alle zijden omgeven door 35cm brede houten lamellen, vier per etage – alles bij elkaar meer dan vijf kilometer (!) hout. Bij de oplevering van toen nog het NPS/VARA pand (in het jaar 2000) had de architect nog bezongen hoe het hout voor de buitenzijde zorgvuldig geselecteerd was: het zou op termijn groen uitslaan, zodat het pand op natuurlijke wijze helemaal zou opgaan in de bosrijke omgeving. Romantisch idee.
Maar er was er even geen rekening mee gehouden dat de brandwerende laag op die lamellen om de zoveel jaar vernieuwd moet worden, en het heeft geen zin om die chemicaliën op aangewassen mos te spuiten. Dus het groen worden lukt op zichzelf uitstekend, al is het alleen aan de schaduwzijde van het pand – niet waar de zon het langst schijnt, wat daar groeit wordt vanzelf bruin.
Om te voorkomen dat het pand ooit onverhoopt zal branden als een fakkel, moet die groene aanslag dus verwijderd worden – terzijde: voor de glazenwasser was de natuurlijke begroeiing sowieso een ramp. Om de zoveel jaar is het dus weer zover en wordt het romantische concept van “opgaan in de bosrijke omgeving” met de klassieke hogedrukspuit ongedaan gemaakt. Saillant detail: enige jaren geleden was de geplande begroeiing nog een knusse broedplaats voor de bladluis. Ook al geen succes.
De man die de 5.2km hout weer glad mag spuiten is de oorzaak van het niet aflatende gebonk tegen het pand. Inmiddels zijn er rubber banden aan zijn kooi gemaakt om het kabaal enigszins te dempen. Binnenkort is alles weer strak gespoten en opnieuw geïmpregneerd. En dan begint de cyclus die in 2000 is ingezet opnieuw.
Geef als eerste een reactie