Saillante fragmenten over kleine en grote, profetische of de plank misslaande spreekbuizen in de recente omroepgeschiedenis. Opgetekend vanuit het werk van honderden journalistieke geschiedschrijvers in Testament van de pers. Vandaag: televisiecamera’s in de Kamer.
De meeste kamerleden doen hun best de aanwezigheid van televisiecamera’s te negeren – zo onder het mom van: we moeten vooral gewoon doen, niet acteren.
Op zichzelf is dat volkomen juist. Ze blijven de krant zitten lezen als een collega iets uiterst financieel technisch behandelt – of lopen weg, naar de koffiekamer, en laten de meeste banken leeg. Maar moet dit ignoreren ook zover gaan, dat ze met hun rug vlak voor de camera blijven staan – aldus de regisseur dwingend over te schakelen naar een hem misschien minder goed uitkomend plaatje?
Ikzelf heb al heel wat krachttermen losgelaten bij filmopnamen: sommige kamerleden lopen zo hartverscheurend stom door het beeld, dat die meters niet uit te zenden zijn: en daarmee vervalt soms net de meest belangrijke opmerking van de partijgenoot (of tegenstander) die aan het woord is.
Dit was Hans van der Werf. Goedenavond.
Bron: Journaalredacteur Hans van der Werf in De Journalist 15 september 1969, in: Testament van de pers.
Geef als eerste een reactie