Saillante fragmenten over kleine en grote, profetische of de plank misslaande spreekbuizen in de recente omroepgeschiedenis. Opgetekend vanuit het werk van honderden journalistieke geschiedschrijvers in Testament van de pers. Vandaag: Brandverslaggevers en tv-idolen.
Max van Weezel, sinds 1976 parlementair journalist: “Halverwege de jaren ’90 kreeg je de opkomst van televisiehoofden als Frits Wester. Krantenjournalisten daalden in aanzien. Dat werkt nog steeds door. Politici gaan graag aan tafel zitten bij Jeroen Pauw en Matthijs van Nieuwkerk, die geen parlementair journalist zijn.”
“Na de Fortuyn-revolte werden de geëngageerden, de rekenwonders en de ‘Frits Westers’ allemaal afgerekend door hun hoofdredacties. Niemand had de veenbrand zien aankomen. Haagse redacteuren werden verbannen naar de stadsredactie in Zwolle. En de brandverslaggevers moesten juist naar Den Haag voor het ruigere werk.”
“Alles draaide om de vox populi, de mening van het volk. Dat is wel weer minder geworden, maar de brandverslaggevers en televisie-idolen zijn gebleven. Er zijn nog maar weinig parlementair journalisten die nadenken over het doel van hun vak.”
Bron: Villamedia Magazine 4 december 2009, in: Testament van de pers.
Geef als eerste een reactie