Vorige week is Caroline Kaart overleden. De bekende operazangeres, zangpedagoge en radiopresentatrice ontmoette ik twee jaar geleden voor een opname van ‘MAX Maakt Mogelijk’.
De van oorsprong Schotse die zo veel furore had gemaakt in de theaters, trof ik aan in deplorabele toestand: verdrietig, vereenzaamd – geen familie, geen kinderen – en in diepe financiële schulden. We besloten ons over haar te ontfermen; collega Truus Köster bezocht haar wekelijks en ik zocht haar ook regelmatig op in het Rosa Spier Huis in Laren. Caroline stelde dat enorm op prijs; ze noemde ons haar MAX-familie. Twee dagen voor haar overlijden was ik nog bij haar; als gevolg van een hersenbloeding kon ze niet meer praten. Maar ze lachte en kneep in mijn hand. Ik heb platen voor haar gedraaid uit haar rijke repertoire. Dinsdag is ze gecremeerd, in haar favoriete witte blouse met Schotse ruit. Een leuke, lieve, charmante en parmantige dame. Caroline Kaart is 88 jaar geworden. Directie en medewerkers van het Rosa Spier Huis dank ik voor hun goede zorgen.
Nog gecondoleerd met haar verlies,ik heb haar ontmoet vroeger als kind va 10 jaar samen met mijn tweelingbroer en pleegmoeder gingen wij naar concerten van haar.
We zijn toen ook in haar vakantiehuis in Zwitserland geweest, ze was daar samen met haar toenmalige echtgenoot Willie van Hemert en zijn zoon Hans van Hemels. Dat was dus lang geleden, want ik ben nu 65 jaar.
Jan Slagter; zoeven de aflevering gezien met jou en Caroline Kaart -ik viel er middenin- en werd toch geëmotioneerd en op bepaalde momenten zelfs de tranen in mijn ogen! Mijn vader hield, behalve van oa Jazz en diverse andere muziek óók van operette, w.o. dus ook Caroline Kaart: ik heb al zijn LP’s geërfd en ben daar -nog steeds- erg zuinig op! Hetgeen mij het meeste aanspreekt bij het zien van deze aflevering is de eenzaamheid waar toch veel ouderen mee te maken hebben, zeker in deze tijd (Covid 19). Verschrikkelijk lijkt me dat; hoewel ik daar zelf persoonlijk -gelukkig totaal nog- geen last van heb: woon al sinds 1984/1985 op mezelf en vermaak me nog uitstekend! (komt waarschijnlijk door mijn ‘verzamelwoede’ waaruit een grote collectie, van totaal meer dan 45.000(!) geluidsdragers is ontstaan, en het verzamelen gaat, zij het op een veel lager pitje, gewoon door! “Eenzaamheid” (en er dus -totaal- niet tegen kunnen) lijkt me, nogmaals, verschrikkelijk en ik denk dat ook heel veel mensen daar, afgezien van wel of geen familie, kinderen etc. mee te maken hebben/krijgen! (Mijn broer kon er ook niet tegen en is 2 jaar geleden ‘gaan hemelen’; natuurlijk mis ik hem nog iedere dag en vraag me bij deze meteen af hoe het mij in de (nabije?) toekomst zal vergaan, daar mijn ouders ook allebei zijn gaan hemelen en alleen nog ergens een zus heb, waar ik, sinds het overlijden van mijn vader in 1996, geen contact meer heb! Ook mijn moedertje helaas moeten missen, ook alweer 6 jaar geleden (93 geworden hoor)en in een verzorgingshuis is terecht gekomen, waar zij de laatste jaren van haar leven, zij het dementerend (ook een best ingrijpende aandoening, waar ik erg aan moest wennen, maar uiteindelijk veel heb gelachen met haar) heeft verbleven: mis haar ook iedere dag en heb van mijn ouders alle bewaarde spulletjes, met de geweldige herinneringen aan al die spulletjes, in een schuurtje welke tot soort een soort van ’tuinhuisje’ omgetoverd, uitgestald; alwaar ik in en bij sommige van die “items” briefjes met data schrijf, opdat ik, als ik zelf ‘minder’ wordt mbt het geheugen, hierop alles nog eens terug kan lezen.
Jan Slagter; het was een mooie, boeiende en weer eens mooie uitzending! (Dank).
Cornelis Jelte Briedé (07-06-1961).
hebt u die Stibbe lp van haar met aria’s uit de 17e en 18e eeuw. Ik zou graag een foto van die hoes hebben. dit ten behoeve van een artikel in een omroeptijdschrift.