Als 10 jarig jongetje mocht ik begin zestiger jaren van mijn ouders in het weekend kijken naar de mannen van Brandpunt die mede namens mij de wereld ontdekten.
Hun buitenlandse reportages maakten diepe indruk. Het werk wat ze deden was zo uniek dat ze bij terugkeer op Schiphol zelf werden opgewacht door journalisten. Zij gaven de wereld een gezicht. Vooral de beelden van de sluiting van de Berlijnse muur staan op mijn netvlies gebrand. De kleine mensen die in een wanhopige poging op zoek naar de vrijheid uit ramen van hun flats sprongen die met de achterkant grensden aan het vrije westen. Familieleden die elkaar alleen nog op afstand konden toeschreeuwen, gescheiden door gewapende grenswachten.
Zulke reportages werden gemaakt door mannen als Aad van den Heuvel en cameraman Piet Kaart. Ze legden onder leiding van eindredacteur Richard Schoonhoven het fundament voor de moderne televisiejournalistiek. Ze haalden de toenmalige regenten van hun voetstuk. Excellenties werden gewone meneren die in het vervolg kritisch werden aangesproken in plaats van met zijden handschoenen aangepakt.
Het was dát Brandpunt waar ik vele jaren later zelf voor mocht gaan werken in de voetsporen van Aad van den Heuvel, Ad Langebent, Frits van der Poel. Het is de meest dierbare periode uit mijn journalistieke leven. Later presenteerde ik met Aad programma’s als Brandpunt Middagedities. Hij had een bijzondere manier van interviewen. Nooit op hoge toon, immer beleefd maar altijd to the point. Hij was geëngageerd maar niet veroordelend. Een charmant interviewer, een aardig collega. Deze collega is dit weekend overleden, het eind van een televisietijdperk dat onze levens voorgoed veranderde. Mijn gedachten gaan daarnaar uit en vooral ook naar zijn familie.
Ton Verlind is een Nederlands journalist, voormalig verslaggever, presentator, eindredacteur van Brandpunt, hoofd informatieve programma’s en mediadirecteur.
Weer een kwaliteitskanon naar gene zijde. De leemte zal lang voelbaar blijven. Talent is per definitie schaars. Het zal enige tijd duren, voordat er een opvolger komt, die hem niet letterlijk kopieert, maar zijn geest wel verder draagt. Dag Aad!
Bij het herdenken van grootheden valt het mij op dat degene die het verhaal schrijft, zichzelf altijd belangrijker maakt dan de persoon waar het over zou moeten gaan. Zo ook deze Ton Verlind. “IK”zus en “IK”zo . Ook opvallend is dat ik nog niemand heb gehoord of gelezen die het over zijn jarenlange presentator-zijn bij Met het Oog op Morgen heeft.
Misschien heeft Ton hier niet aangedacht, of is het misschien omdat Ton nooit voor het Oog is gevraagd ??