Filemon slaat door. Angela volgt dementerenden. Anita wordt opgenomen. En dat zijn nog maar drie voorbeelden van programma’s waarin presentatoren die ergens helemaal geen verstand van hebben zich toch bewegen op specialistisch terrein.
Een raar soort van participerende journalistiek. Hoewel…journalisten zijn ze niet, de presentatoren van deze programma’s. Draait ’t nou om de bn-er of ’t onderwerp? Om het onderwerp, zullen de presentoren onmiddellijk roepen. En daar knelt de schoen. Waarom zou ik de verslavingsproblematiek door de ogen van Anita moeten beschouwen? Ik hoor daar liever iemand met verstand van zaken over praten. In een interview bijvoorbeeld. Gewoon, aan een tafel. Met alleen maar die ene deskundige gast. En een goede interviewer. Die zijn er genoeg.
Geef als eerste een reactie