Saillante fragmenten over kleine en grote, profetische of de plank misslaande spreekbuizen in de recente omroepgeschiedenis. Opgetekend vanuit het werk van honderden journalistieke geschiedschrijvers in Testament van de pers. Vandaag: Parlementaire journalistiek.
Parlementaire journalistiek, dat is met acht cameraploegen achter politici aan rennen. Desnoods tot op het toilet. En de inhoud? Ach, als je maar niet mist wat de anderen hebben.
Het Haagse journaille doet er alles aan om aan te tonen dat het in Den Haag volstrekt nergens over gaat. Jawel, het gaat over koppen die al dan niet rollen, over mensen die gouden handdrukken eisen, over politici die het per definitie slecht menen, over winnaars en verliezers. Eigen schuld, vinden de journalisten. Want nu iedereen het met iedereen eens is, moeten we wel op zoek naar roddel en achterklap wil het nog een beetje spannend zijn. Bovendien gaat televisie nu eenmaal over mensen en niet over zaken. En de concurrentie van de soaps is groot, dus moeten wij er ook een beetje een soap van maken, anders zapt de kijker ervandoor.
Den Haag Vandaag. “Zo, meneer Wolffensperger, D66 staat slecht in de peilingen hè. Daarom dacht u zeker: ik moet maar eens iets over de volksgezondheid roepen.” Wouke van Scherrenburg, op de bekende Den Haag Vandaag-toon.
Fons de Poel van de KRO heeft zelf ooit een jaar in Den Haag gezeten: “Ik ben een romanticus en dacht: daar vallen vast de prachtigste verhalen op te tekenen. Maar ik vond het buitengewoon beklemmend.” De Haagse journalistiek is ‘gymschoenenwerk’ geworden, vindt De Poel: “Quootjes scoren.”
Niet de lezer/kijker/luisteraar vormt voor de parlementaire journalist het referentiekader, maar de Haagse collega’s en politici. Die kom je immers niet alleen dagelijks tegen, daar hangt ook je status in de pikorde van af. En zo gaat het Haagse nieuws steeds meer lijken op wat Fons de Poel een ‘ziekenomroep’ noemt.
Bron: De Groene Amsterdammer 19 juni 1996, in: Testament van de pers.
Geef als eerste een reactie