Saillante fragmenten over kleine en grote, profetische of de plank misslaande spreekbuizen in de recente omroepgeschiedenis. Opgetekend vanuit het werk van honderden journalistieke geschiedschrijvers in Testament van de pers. Vandaag: ‘Inclusief Teletekst’.
In het gebouw op het NOS-complex mag ik langs de portier, twee trappen op en dan de bordjes ‘toiletten’ volgen. Rechts in een gang bevinden zich de toiletten en rechtdoor, dáár ligt dan, een beetje achteraf, het hoofdkwartier van NOS-Teletekst.
Pagina 101 was toen al niet meer weg te denken, op veel plaatsen stond alleen al om die reden de televisie de hele dag aan. Maar geliefd waren vooral de spelletjes, zoals de Piekerpagina waarbij je desgewenst de knop ‘verborgen informatie’ kon gebruiken om de oplossing van de redactie te vinden.
Wim Stokla, baas van Teletekst: “Tja, die spelletjes. Ik ben een mengeling van een idealist en een praktisch mens. Op welk been moet ik nu gaan staan? Idealistisch staat me iets heel anders voor ogen. Aan de andere kant is het zo dat we aan massacommunicatie doen. Ik ben geen artiest, ik ben journalist, massacommunicator. We proberen met Teletekst een medium van de grond te krijgen dat door het publiek wordt geaccepteerd.”
Al in de proefperiode stond vast dat het nieuwe medium een blijvende positie heeft veroverd. Visueel nog niet volmaakt, de letters en kaartjes nog wat hoekig, maar de nieuwe generatie grafische tekens lag toen al in de laboratoria klaar. De nieuwe generatie kleuren-televisies ‘inclusief Teletekst’ vloog de deuren/winkels uit.
Stokla: “Als krantenman zou ik het ook maar goed in de gaten houden. Of je het nu leuk vindt of niet – het is er nu eenmaal. Teletekst is een stapje over de drempel van de toekomst. Je moet het niet overdrijven, maar het is een aardig informatief medium.
Bron: ‘Een stapje over de drempel van de toekomst’, Het Parool 4 januari 1983, in: Testament van de pers.
1 Trackback / Pingback