Van fysiotherapeut tot Big Brother-bedenker: Paul Römer blikt met humor en zelfspot terug op 40 jaar tv, Hilversumse macht en iconische tv-programma’s, waaronder BananaSplit en BigBrother.
Hoe beland je van een massagetafel in de montagekamer? Hoe word je hoofd amusement zonder dat je precies weet wat je doet? En hoe houd je je staande tussen omroepbonzen, ego’s en dominosteentjes? Paul Römer groeide op in Amsterdam en stond, dankzij zijn vader – acteur Piet Römer – al van jongs af aan met één been in de tv-wereld.
Toch begon hij als fysiotherapeut. Vanuit de behandelkamer rolde hij de televisiestudio in, om zich via programma’s als Bananasplit en Jongbloed & Joosten op te werken tot mede-bedenker en uitvoerend producent van het invloedrijkste Nederlandse tv-format ooit: Big Brother. Samen met John de Mol zette hij het programma niet alleen groot neer in Nederland, maar ook internationaal op de kaart. Na zijn tijd bij Endemol werd hij directeur van de NTR, midden in de weerbarstige Hilversumse omroeppolitiek, en lid van de Raad van Commissarissen van Ajax met Johan Cruijff.
Later bepaalde hij als Managing Director bij Talpa opnieuw het speelveld van de Nederlandse media. Met humor, zelfspot en scherpe observaties neemt Römer je mee achter de schermen van iconische programma’s, deals en mediarelletjes. Eén ding wordt duidelijk: in de televisiewereld gaat niets ooit gewoon.
Het boek Wat is gewoon? (ISBN 9789083197159) is nu te bestellen voor €19,90 bij oa Amazon, Bol, Bruna, Libris, Readshop en Managementboek.nl
En……………..het was in mijn tijd een erg aardige TROS collega.
Interessant boek om te lezen, zo lijkt me.
Paul zegt in mijn boek 100 jaar Hilversum Mediastad oa. dit: ‘Ik denk zeker dat Big Brother, aan de ontwikkeling van Hilversum als mediastad heeft bijgedragen. Sindsdien kijkt de wereldwijde televisie industrie toch naar Nederland én naar Hilversum. Behal
ve Los Angeles en Londen zijn er geen plekken op de wereld waar zoveel creativiteit is geconcentreerd.’ Römer noemt Hilversum daarom een ‘creatieve borrelpot’.
Voor Big Brother was Nederland (ja ook de Mol) al het land waar veel creativiteit vandaan kwam als het gaat om tv maken. Misschien direct Amerika maar wel een hoop andere (Europese) landen keken naar ons.
Dit is juist afgenomen de afgelopen 20 jaar. Zo nu en dan komt er eens een nieuw format dat aanslaat maar voor de rest lijkt de creativiteit als het gaat om tv maken behoorlijk verdwenen. Met name bij de Mol’s Talpa. Links en rechts zijn we ingehaald door andere landen. België is tegenwoordig een land waar veel nieuwe en creatieve formats vandaan komen.
Als het in ‘het Wereldje’ al decennia door nepotisme mogelijk is om zó omhoog te vallen, moeten we het maar eens wat minder serieus nemen hier en die figuren met wat distantie en meewaren benaderen? Zou zeker een betere sfeer geven dan het dichtgetikte fort dat Spreekbuis vooral uitstraalt te zijn.