Ik heb het genoegen gehad te mogen opgroeien met muzikale megasterren. Mannen en vrouwen over wie men vandaag de dag nog steeds met veel lof spreekt.
Eric Clapton bijvoorbeeld. In de jaren zestig begonnen als gitarist bij onder meer blueslegende John Mayall (die overigens inmiddels de tachtig al gepasseerd is en nog steeds optreedt! Eind september kun je ’m zien in Nederland). Eric speelt ondertussen gewoon zes keer de Royal Albert Hall in London plat. De kaartjes waren behoorlijk aan de prijs, moet ik zeggen. Maar goed, daar kregen we dan ook een geweldig optreden voor.
Met alle grote knallers waar Eric zijn handtekening onder mocht zetten. Van Layla tot I Shot the Sheriff en van Cocaine tot het prachtige Tears in Heaven, opgedragen aan zijn zoontje Conor, die uit een raam op de 53ste etage van een wolkenkrabber in New York gevallen is. Eén nummer speelde hij helaas niet: Forever Man, dat in 1985 als hoogste positie in de Top 40 nummer 15 wist te bereiken. Maar al met al kun je gerust stellen dat-ie een mooie carrière heeft opgebouwd, deze zoon van een Engelse moeder en een Canadese militair, die hem in eerste instantie niet wilde erkennen.
Eriks Hitdossier verschijnt wekelijks in Veronica Magazine.
Geef als eerste een reactie