Blog Ton Verlind: ‘Zo ziet Trial by media er in de praktijk uit’

Bestaat onafhankelijke journalistiek nog? Hoewel ik dat niet wil, word ik regelmatig overvallen door twijfels. Ik zie tal van openlijke en verborgen sturingsmechanismen. Neem de betrokkenheid van misdaadverslaggever John van den Heuvel van De Telegraaf bij de affaire rond Marco Borsato. Deze ochtend valt de misdaadverslaggever in een felle column de verdediging van Borsato aan

‘Verweer Marco Borsato overschrijdt grenzen, zelden hoorde ik in een zedenzaak zulke felle aanvallen op een aangeefster en haar familie’, schrijft hij. Dat is een opmerkelijke conclusie. Wie rechtszaken volgt ziet een gebruikelijk patroon: de officier van justitie benadrukt het leed van het vermeende slachtoffer, de verdediging probeert – onderbouwd met feiten – de visie van de rechter op de veronderstelde dader te keren. Usance in de rechtszaal, zou je zeggen.

Partijdig

Van den Heuvel kiest al bij aanvang van dit proces partij.  Hij noemt de verdedigingsstrategie van het echtpaar Knoops sleaze and dirty en zet vraagtekens bij een ‘’deskundigenrapport’ (de aanhalingstekens zijn van Van den Heuvel) van rechtspsycholoog Peter van Koppen, ‘die zich door Knoops liet inhuren om de verklaringen van het meisje te fileren.’ ‘Niet eerder las ik zo een vooringenomen en slecht onderbouwd rapport, louter en alleen bedoeld om de aangeefster naar beneden te halen’, aldus Van den Heuvel, die er aan toevoegt: ‘Dat een gerenommeerde wetenschapper als Van Koppen zich hiervoor leent, is ronduit stuitend. ‘Het rapport werd volgens de journalist door de officieren van justitie dan ook ’terecht volkomen genegeerd’.

Het is helemaal niet zo verrassend dat een officier van justitie voorbij gaat aan een rapport dat zijn visie op de zaak ondermijnt. De analyse van Van den Heuvel had ik overigens liever van de rechter willen horen dan van De Telegraaf.

Dubbelrol deugt niet 

Ik heb geen oordeel over deze kwalificaties, want daarvoor zit ik onvoldoende in die rechtszaak. Maar wie de verslaggeving volgt – en daarbij verder kijkt dan De Telegraaf – kan zich afvragen of Van den Heuvel niet veel te nauw betrokken is. Hij heeft vanaf het moment dat deze affaire speelt, vergaande contacten met de aangeefster, die hij naar eigen zeggen (misschien) niet heeft gecoacht, maar vanuit zijn journalistieke expertise wel heeft geadviseerd. Door de verdediging van Borsato wordt hij daarvoor terecht gekapitteld. Zo is hij behalve waarnemer ook onderdeel geworden van het nieuws. Dit staat haaks op de afstand die een onafhankelijk opererend journalist tegenover zijn onderwerp hoort te hebben. Zijn sturing van de opinie vermindert de kansen van de beklaagde.

Adviseur en verslaggever ineen is een combinatie die niet deugt, hoe stellig Van den Heuvel zijn emotionele betrokkenheid ook ontkent.  Bekommernis om de aangeefster oogt sympathiek, maar is natuurlijk niet gratis.  Zo verschaft de krant zich toegang tot een profijtelijke bron. En dat vertaalt zich in de huidige medialogica in succes en opbrengst. Heeft de verslaggever in zijn aanvankelijke keuze misgegokt, dan is zijn reputatie naar de knoppen en is er reputatieschade. Hij heeft een belang. Er staat dus veel op het spel, wat de kans op journalistieke tunnelvisie vergroot.

Het vermengen van belangen kostte Peter R. de Vries het leven. Dat werd ten onrechte gezien als een aanslag op de persvrijheid, want die onafhankelijkheid was ook door De Vries al lang opgegeven. Van den Heuvel zet die traditie helaas voort.

Aan de kritische noten die de misdaadverslaggever zet bij de kwaliteit van dit proces hecht ik dan ook geen enkele waarde. Zo ziet trial by media er in de praktijk uit.

TON VERLIND

19 Comments

  1. Ofschoon ik het stuk van John van den Heuvel over de zaak-Borsato niet heb gelezen, lijkt me dit een heldere analyse. De ironie wil dat juist Van den Heuvel zijn collega Peter R. de Vries het vermengen van belangen, dus het adviseren van kroongetuige Nabil B. in het Marengo-proces en het als onafhankelijk journalist verslag doen van dat proces, heeft verweten. Met een nooit opgeloste vete tussen de twee als gevolg. Of Borsato een moordcommando op Van den Heuvel gaat afsturen lijkt me evenwel twijfelachtig.

  2. Joh Ton.
    Ik ben het met je eens.

    Zowiezo die hele zaak. Dat het zo lang moest duren is extra naar voor het meisje (toen meisje) en Marco Borsato. We waren er niet bij. John ook niet. Pijnlijk.

    Maar wow…. dat ik het eens eens ben met je?

    Bij een volgende keer koffietje doen. Etten Leur heeft hele gezellige stekkies.

    (Geintje. Gewoon leuk om eens eens te zijn.)

  3. Het is natuurlijk “trial by media” ipv trail.

    Maar verder vind ik inderdaad de rol van de “krant van wakker Nederland” discutabel.

    Er zijn waarschijnlijk dingen gebeurd die niet correct zijn, mee eens. Maar waar is die krant om aan te geven dat de vrouw die 25 jaar voorzitster van de fanclub van Borsato is geweest bij andere fanclubleden al bekend stond als een opdringerig type richting Borsato? Die op een bepaalde manier hem claimde? Die op nummer 250 van de Chick weinig verhullend op de voorpagina stond – en dat tegen diverse mensen vol trots heeft lopen vertellen? Enzovoorts.

    Er is genoeg Telegraaf-smeuigs aan deze hele situatie, maar ze zijn wel heel erg gefocused op het neersabelen van Borsato.

      • Dit gaat niet om het al dan niet veroordelen van Borsato, daar is een rechter voor. Die mag beoordelen of hetgeen er gebeurd is voldoende duidelijk en bewezen is en als misbruik kan worden gezien.

        Waar het hier om gaat is de eenzijdige manier waarop de berichtgeving door de Telegraaf gebeurd.

      • Ik ben absoluut geen fan van Marco Borsato maar, als ik een ander de laatste dagen voorbij zie komen dan denk ik toch steeds meer dat hij er ingeluisd is. Natuurlijk het contact met deze familie is veel te ver gegaan en daarin was Marco naïef. Hij is van aanraken en knuffelen maar echt onzedelijk dat meisje betasten? Ik denk echt dat Marco dat niet gedaan heeft en dat de waarheid spreekt.

  4. en wat te denken van weerman gerrit hiemstra die naast zn werkzaamheden voor het nos journaal, met zn bedrijfje andere bedrijven en organisatie adviseerde voor klimaatmaatregelen?

    het is als 1 persoon die tegelijkertijd zowel propper als uitsmijter is; he, kom binnen! nu eruit met jou!

    vroeger noemden we dat gewoon belangenverstrengeling

  5. Goede column. Die dubbele rol van duider én betrokkene zie je inderdaad vaker. Zo ook bij Astrid Holleeder, die bij RTL Tonight de ene avond werd geïnterviewd als slachtoffer van haar gewelddadige broer, en de volgende avond optrad als duider van juridische kwesties.

  6. Klopt, hoewel Peter R. de Vries een uitstekende crimefighter was, blijft zijn rol als journalist en Boulevard-duider dubieus — zeker in combinatie met zijn advies aan Astrid Holleeder en zijn hechte vriendschap met Cor van Hout.

    • Peter R ging teveel in zichzelf geloven.
      Gevalletje hoogmoed komt voor de val.
      Net als Fortuyn.
      Niet nadenken, slechts voor eigen gewin gaan

      • Wow Robert. Voor je idealen strijden, de grenzen op zoeken. Het moeten bekopen met je leven…
        Is wnb niet voor “eigen gewin” gaan.

        Maar oke…Na 0.00uur snachts zien we vaker vreemde tweets van jou. *gaap*

  7. De analyse van TON VERLIND is messcherp,geen speld tussen te krijgen.
    Kwaliteit.
    Eenzelfde analyse kan VERLIND loslaten op de wijze waarop die ‘krant’ keer op keer burgemeester FEMKE HALSEMA in de drek probeert te plempen.
    Daar doet de ‘misdaadverslaggever’ ook aan mee.

1 Trackback / Pingback

  1. Opnieuw debat over rol John van den Heuvel: advocaat Borsato spreekt van ‘mediaplan’ - Spreekbuis.nl

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*