Dinsdag maakten AVROTROS en BNNVARA bekend welke programma’s er geschrapt gaan worden als gevolg van de draconische bezuinigingen van 160 miljoen euro.
Een aantal zaken vielen mij daarbij op:
De AVROTROS schrapt maar liefst 9 titels uit de categorie Cultuur. Daarmee lijkt de omroep afstand te nemen van haar culturele ambities. Dat zou dramatisch zijn voor de culturele sector die zeer afhankelijk is van aandacht op Radio en TV. De programmering genereert aandacht, trekt publiek naar de zalen, en geeft toekomst aan kunstenaars, makers en instituties in de culturele sector. Natuurlijk trekt deze programmering geen miljoenenpubliek. Soms niet meer dan 100 of 200 duizend kijkers, maar dat is nog altijd zo’n 400 keer uitverkocht DeLaMar.
Alles van waarde is kwetsbaar, dat blijkt hier maar weer eens.
Bij BNNVARA wordt onder andere Kassa geschrapt. Een bij uitstek publiek programma dat nooit bij de commerciëlen zou kunnen. En hier geldt, eenmaal weg komt het nooit meer terug. Juist dit programma helpt burgers en agendeert met succes consumentenproblemen. Met effect tot in Den Haag aan toe. Welke gedachte zit hier achter? Hopelijk toch niet dat we ook al Radar hebben.
Wat ook opvalt is dat slechts twee grote omroepen op hetzelfde moment deze aankondiging doen. Waarom horen we ook niets van de rest? En waar is de NPO in dezen?
Het voelt allemaal aan alsof coördinatie ontbreekt. Een rij titels die bij elkaar nog niet eens een begin zijn van de invulling van die 160 miljoen. Waar gaat dit naartoe? Een enorme willekeurige kaalslag lonkt aan de horizon.
Wat we nodig hebben is een plan, een strategie. Hoe ziet de Publieke Omroep eruit in 2030, gegeven de budgetbeperkingen die er zijn? Hoe voeren we dan de publieke opdracht uit? Wat zijn de prioriteiten die we gaan stellen? Hoe gaan we om met onze TV en radio kanalen? Is de STER wel houdbaar of zit de commerciële tak de publieke opdracht in de weg? En zo kan ik nog wel even doorgaan met vragen stellen.
Er moet een Masterplan komen, een stip op de horizon waar we uit willen komen. En als die stip er staat dan kunnen we begrijpelijk en gestructureerd keuzes maken, welke programma’s en genres er geschrapt moeten worden. Het blijft pijnlijk maar dan wordt het voor het publiek en de makers wel begrijpelijker en makkelijker te accepteren. Want echt mensen met het schrappen van een titel hier en een titel daar gaan we er niet komen. Dan krijgen we een magere en gemarginaliseerde omroep. We moeten terug naar de publieke opdracht en naar de kern van wat een publieke omroep zou moeten zijn en zou moeten doen. Vanaf dat punt kunnen we onder gunstiger politiek omstandigheden weer gaan bouwen aan de toekomst.
Maar bovenal een smeekbede aan de politiek; een beschaafd land kan niet zonder een gezonde publieke omroep. Dat zou een prioriteit moeten zijn en zou ook wat mogen kosten. Nederland heeft een hoogkwalitatief en niet te duur publieke bestel. Dat verder uitkleden is ‘penny wise but pound foolish”. Doe ons allen een plezier en stop de bezuinigingen of voer desnoods weer kijk- en luister gelden in.
Laten we afscheid nemen van ledenomroepen en hun private productiehuizen. Voeg NPO3 technisch samen met de regionale omroepen. Je zal daarmee zoveel besparen, dat er extra geld in de programmering kan worden gestoken.
@ André,
Vindt je dat of is dit op cijfers gebaseerd?
ChatGPT (het spook van Hilversum) zegt het volgende:
Zo zou ik het nieuwe publieke omroepmodel samenvatten:
Je richt één slanke Publieke Mediaorganisatie op die alle tv-, radio- en onlinekanalen beheert. Geen omroepverenigingen meer, maar één huis met verschillende redacties en een kleine, onafhankelijke Publieke Media Autoriteit erboven. Die Autoriteit bewaakt de publieke opdracht (nieuws, cultuur, educatie, kinderen, regio) en verdeelt het budget over genres, niet over clubs.
Het aanbod blijft overzichtelijk: drie tv-netten (Nieuws & Actualiteit, Cultuur & Drama, Jong & Innovatie), vier à vijf radiozenders (Nieuws, Breed Publiek, Jong, Cultuur/Klassiek, Regionaal) en één grote NL Player als online platform voor live, on demand en podcasts. Regionale redacties leveren nieuws en verhalen voor hun eigen gebied, maar ook voor landelijke kanalen.
Van de 850 miljoen gaat grofweg 55 procent naar content (incl. sport, drama, docu), 15 procent naar technologie en distributie, 10 procent speciaal naar nieuws en onderzoeksjournalistiek, 8 procent naar regionale/lokale redacties, 7 procent naar innovatie/digital en maximaal 5 procent naar overhead. Alles daarboven moet publiek worden uitgelegd.
Programma’s ontstaan via open pitches van interne redacties en externe producenten, op basis van duidelijke criteria: publieke waarde, bereik van onderbediende doelgroepen, creativiteit en kostenefficiëntie. Nieuwsredacties krijgen een eigen redactioneel statuut en firewall tegen politieke inmenging. Elke vijf jaar wordt de opdracht herijkt en elke zeven jaar wordt het stelsel extern geëvalueerd. Zo hou je met hetzelfde budget minder verspilling, meer impact en een publieke omroep die echt vanuit de inhoud is georganiseerd.
De heren van VI waren gisteren zeer duidelijk hoe men in Hilversum over Baantjer Junior en zijn ideeën denkt. Hij heeft vast alweer een stoelpoot uitgezocht waar ie in kan gaan zagen. Hilversum moet verlost worden van dit soort types.
“Doe ons allen een plezier en stop de bezuinigingen of voer desnoods weer kijk- en luister gelden in”
Ons allen, kijk- en luistergeld herinvoeren, Paul Römer is knettergek.
Verder commentaar is overbodig.
Een masterplan zou kunnen zijn om langzaam aan los te komen van langlopende titels, op nieuwsrubrieken na. Dit is al een klein beetje een trend; richt je op relatief kortlopende docu/dramaseries. Denk aan de serie over Zuid-Korea of Fortuyn: Onhollands. Overzichtelijk voor de kijker, bij een losse titel moet je maar afwachten waar het over gaat. Bij de podcasts is dit een enorm succes. Er is van alles aan te merken op de Zembla-podcast Op zoek naar Marlotte, maar dit project met een beperkt aantal afleveringen is een echt luisterkanon.
Verder kun je je serieus afvragen wat de toegevoegde waarde is van drie actualiteitenrubrieken op een dag (naast het Journaal) en drie talkshows op een dag op de NPO. Per week vier consumentenrubrieken. Dit moet toch anders kunnen, het is ontzettend inefficiënt.
Paul heeft ff een boek verandermgt en strategie uit de kast getrokken. Alleen met een gedefinieerde stip op de horizon kunnen we gestructureerde keuzes maken… Vervolgens noemt ie nu alvast wat oplossingen…met als klapstuk het herinvoeren van kijk- en luistergeld. Heel bijzonder Paul.
De opdracht en doel vd po is al decennia eenvoudig, duidelijk en ook vastgelegd. Bij iedereen is dit (indien lager en voortgezet onderwijs genoten in NL) ook duidelijk: pluriformiteit
Dat er eenheidsworst is ontstaan de afgelopen 2 decennia is niet dat de spelregels van de po onduidelijk zijn. Het heeft te maken dat de omroepen en het formele toezicht hun taakopvatting blijkbaar niet snappen en hebben verkwanseld
Paul, ik ben het volledig met je eens. En ik ben zeker niet de enige. In maart publiceerde een groep bezorgde mediaprofessionals een ongevraagd advies onder de veelzeggende titel “Bang voor de politiek, bang voor het publiek, bang voor elkaar – waarom Hilversum nu een nieuwe koers verdient.” Het advies https://bit.ly/41QnUCW met addendum https://bit.ly/4bYPuTu en doelstellingen https://bit.ly/4hAVAuf, kreeg brede aandacht, maar zoals zo vaak wanneer iets indruist tegen gevestigde belangen: opvolging blijft uit.
Zelfs het Commissariaat voor de Media – dat inmiddels nadrukkelijk de noodklok luidt over het ontbreken van duidelijke doelstellingen, de voortdurende onveilige werkcultuur en de structurele governance-problemen – krijgt geen tractie.
De vertrekkend DG, Barbera Wolfensberger, heeft het tij in Hilversum niet kunnen keren en vertrekt geruisloos naar een ander ministerie.
Ook Frederieke Leeflang opvolger liep vast en moest uiteindelijk zelfs weg. Jet de Ranitz begint dus in een omgeving waarin de belangen niet vanuit het publiek maar vanuit het systeem worden bepaald… zoals jij terecht opmerkt: een coördinerend orgaan ontbreekt volledig. Niet in het ministerie, niet bij de NPO en evenmin in de politiek.
Dat vacuüm heeft een voorspelbare consequentie: het publiek wordt niet gekend in de bezuinigingen, terwijl er achter de schermen een klassieke koehandel plaatsvindt over precies de brokstukken die jij scherp benoemt. Zelfs keuzes die direct raken aan de publieke taak – wel of niet deelnemen aan het Eurovisie Songfestival, wel of niet aanwezig zijn op X – worden volledig decentraal genomen, zonder enig publiek debat of mandaat.
Het resultaat is een beschamende toestand waarin iedereen elkaar aankijkt, maar niemand daadwerkelijk de verantwoordelijkheid neemt. Of misschien is de harde conclusie: niemand wíl die verantwoordelijkheid nemen.
Die betaalt due bepaald wb Songfestival.
Bb de Nos cq nieuwsuur niet op X… had daar een referendem over moeten plaats vinden?
Neem je X iets te serieus? Kom nou toch.
Ze zitten ook niet op Bluesky. Althans,de Nos niet. Wordt dan ook links uitgesloten ofzo iets?
Ik neem aan dat omroepen dat zelf mogen afwegen.
Waarom gaan mensen weg bij X? Bedrijven, instanties?
Alsof je in een stadion vol hooligans iets roeptoetert en er dan een bak bedreigingen over je heen krijgt.
Ja de rechtse kliek die het daar gezellig met elkaar eens is ervaart dat niet.
Hier krijg je af en toe een gefrustreerde roeptoeter op je dak. Daar is het iets meer toch?
@ Madelief,
Beetje veel afkortingen in je post. “twitter – x taal ?”
Nergens in de commentaren op deze pagina de termen objectief of objectiviteit te vinden. Verontrustend….
Zolang er gesneden wordt op de verkeerde plekken bij de publieke omroep, verdwijnt er hier en daar wat.. maar wordt er niets opgelost. De kijk mij eens belangrijke functie vervullen gehalte zal voor zeker 50% naar beneden moeten om er een werkbaar platform van te maken.
het moet ook met 500 miljoen prima kunnen om een fatsoenlijke publieke omroep te hebben.
dus gooi nog maar wat van dat budget af.