Ja! Ook ik heb guilty pleasures! In de jaren zeventig vond ik alternatieve pop en rock fantastisch.
Na het verdwijnen van de zeezenders kregen in Hilversum de zogenaamde progressieve dj’s de overhand. Commerciële pop was niet langer hip. Dat was blijkbaar allemaal onderdeel van de maakbare maatschappij. En mislukte faliekant, zoals we inmiddels wel weten. Ik vond naast Pink Floyd en Deep Purple namelijk ABBA wel heel erg goed. Maar hoe vertel je dat aan je vrienden? Dat deed ik maar niet. In mijn uppie ging ik zelfs naar ABBA The Movie, een film over een wereldtournee van de groep.
Het waren niet zomaar wat simpele deuntjes: meesterwerken met Beatles-allure. Onlangs was ik met vrouw en een van de dochters in Stockholm. Het ABBA-museum (ik wist niet dat het bestond) was een van de eerste attracties waar we naar toe gingen. Een prachtige verzameling kleding, trofeeën, platen en videomateriaal. Nu bleek weer dat ABBA een supergroep was. Met zelfs een eigen musical en film, waardoor mijn kinderen alle liedjes meezingen. Mamma Mia was een nummer 13 hit in 1975.
Eriks Hitdossier verschijnt wekelijks in Veronica Magazine.
Geef als eerste een reactie