De voormalig NTR-omroepdirecteur meldt in het NPO Radio 1-programma ‘Spraakmakers’ dat het in de maatschappij algemeen geaccepteerd is. ‘De directeur van de Nederlandse bank verdient ook meer dan de WNT-norm, want dat is daar wel blijkbaar normaal’.
‘Er is maar één Matthijs van Nieuwkerk in Nederland, die elke avond 1,5 miljoen kijkers weet te trekken. Die kun je niet snel vervangen. Hij is een uniek figuur.
Volgens Römer is het bij de publieke omroep in Engeland en Duitsland heel normaal dat toppresentatoren miljoenen verdienen. Römer: ‘Het is een hele Nederlandse discussie’.
Bron: NPO Radio 1
In het Verenigd Koninkrijk zijn lang niet alle presentatoren aan één omroep/zender verbonden. Men verbindt zich meestal aan een format/programma. Als je appels met peren gaat vergelijken, dan maakt het de stelling van Paul Römer niet sterker.
Appels en peren. De directeur van de Nederlandse bank maakt besluiten die de Nederlandse economie raken. Matthijs van Nieuwkerk maakt een leuk TV-programma. Zoals zovelen dat hebben gedaan en zovelen dat zullen blijven doen.
Waar is men nou bang voor? Wat vrezen Hox en Römer nou precies? Al een kwart eeuw is het marktaandeel van de publieke TV-zenders stabiel rond de 30-32%. Ondanks het vertrek van Paul de Leeuw, van Jack Spijkerman, Twan Huys, Frans Bauer, Linda de Mol, Meester Visser, Art Rooijakkers, Arie Boomsma, Caroline Tensen, Angela Groothuijzen, Hennie Huijsman, De Lama’s en noem ze maar op. Wat voor schade heeft de publieke omroep nou geleden door hun vertrek? Antwoord: niks. Nul. Nada. De Nederlandse Publieke Omroep is zo talentvol en vindingrijk dat het geen enkel probleem heeft om het vertrek van coryfeeëen op te vangen.
In plaats dat je daar trots op bent als mediadirecteur, ga je jammeren. Dan snap ik dus echt niet op welke planeet je zit.
Helemaal mee eens. Een beetje doorstroming lijkt me alleen maar verfrissend. Volgens mij komt er genoeg jong talent en jeugdige creativiteit naar boven om de huidige generatie mediasterren te vervangen. Geef die jongens en meisjes vooral de gelegenheid om zich te ontwikkelen en te manifesteren. En laten we eerlijk zijn: ook DWDD begint zichzelf best vaak te herhalen. Ik zie het incestueuze gehalte (gasten en gastheren, die elkaar wekelijks de bal toeschuiven en weer terugspelen) van het programma zorgwekkend stijgen.
“Loon naar werken” is een algemeen aanvaard principe. Ik noem het “redelijkheid en billijkheid. Maar wie of wat bepaalt nou wat “uitzonderlijk” talent of “bijzondere” verdienste is? Blijkbaar toch vooral de kijkcijfers. Daar zou je minstens ook belang- en waarderingscijfers aan toe moeten voegen. En welke verhouding tussen inspanning en opbrengst is? Die ratio zou ergens in de buurt van plusminus 1 behoren te liggen. Hollands of niet: de directeur van een bank of CEO van Shell geeft leiding aan een complexe particuliere onderneming met winstoogmerk en veel personeel. Een programmamaker of presentator levert “slechts” een bijdrage aan zijn eigen product, hoe goed ook, en draagt alleen daar verantwoordelijkheid voor. Overigens blijkt in het private bedrijfsleven eveneens dat er steeds vaker normen gelden voor een zekere schappelijkheid van de prijs/kwaliteitsverhouding.
… welke verhouding tussen inspanning en opbrengst is (toevoegen:)AANVAARDBAAR?
De Nederlandse Bank is natuurlijk geen particuliere onderneming met winstoogmerk, maar een semi-overheidsorgaan, dat op de Nederlandse staatshuishouding moet letten. De verantwoordelijkheid is wel vergelijkbaar met die van een particuliere financieringsorganisatie.
Paul Römer, de Nederlandse TV kijker (als die nog bestaat..)staat open voor een verfrissende doorstroming. DWDD raakt langzaam afgezaagd. Waarom krijgen jonge talenten als Renze Klamer en jeugdige creativiteit niet meer ruimte?