
Schrijver, columnist en programmamaker Özcan Akyol (Deventer, 1984), beter bekend als Eus, is op zondag 27 juli de eerste Zomergast. Griet Op de Beeck interviewt Akyol over zijn ideale televisieavond. Akyol: ‘In mijn fragmenten toon ik de harde én zachte stemmen die mij hebben gevormd. Van mijn artistieke helden tot onbekende subculturen: ik wil laten zien dat we, ondanks verschillen in afkomst of klasse, meer op elkaar lijken dan we denken.’
Özcan Akyol (Deventer, 1984) debuteert in 2012 met het veelgeprezen semi-autobiografische Eus, over opgroeien in een arbeiderswijk in Deventer, als kind van ongeletterde Turkse ouders. Akyol schrijft nog vijf boeken, naast honderden columns voor onder meer het Algemeen Dagblad. Hij presenteert programma’s bij diverse omroepen en is een graag geziene gast in talkshows. In de televisieseries die hij maakt over Turkije belicht hij de culturele, religieuze en etnische diversiteit van het land. In september maakt hij zijn theaterdebuut met de voorstelling De Klassenmigrant.
Özcan over Zomergasten:
‘Mijn persoonlijkheid is gevormd door extreme uitersten – eerst zag ik dat als een probleem, nu als rijkdom. In mijn fragmenten toon ik de harde én zachte stemmen die mij hebben gevormd. Van mijn artistieke helden tot onbekende subculturen: ik wil laten zien dat we, ondanks verschillen in afkomst of klasse, meer op elkaar lijken dan we denken.’
Akyol zijn liefde voor literatuur ontstaat in het huis van bewaring, waar hij als tiener belandt door zijn werk als chauffeur voor een criminele familie. Een bewaker geeft hem een paar boeken en hij is verkocht. Als zelfverklaard ‘literatuur-propagandist’ maakt hij van lezen een missie. Elke week bezoekt hij een middelbare school om jongeren enthousiast te maken voor lezen. In 2020 schrijft hij het Boekenweekessay, waarin hij zich afvraagt waar de rebellen zijn gebleven die hem ooit inspireerden. Tijdens de Boekenweek staat in zijn televisieprogramma Eus’ Boekenclub de liefde voor het lezen centraal.
Hoewel hij een vwo -Cito-score haalt, krijgt Akyol het advies om naar het vmbo te gaan, ‘passender bij zijn achtergrond’, aldus zijn juf. Hij klimt op en studeert journalistiek en Nederlands. Acht jaar later verschijnt zijn debuutroman Eus. Het is het verhaal van een Turks-Nederlandse jongen met een alcoholistische vader, nergens helemaal thuis: in Nederland wordt hij gezien als Turk, in de Turkse gemeenschap als buitenstaander. Eus wordt een bestseller en is inmiddels voor de 32ste keer herdrukt. Daarna volgen Toerist en Afslag 23. Ook in deze boeken staat zijn alter ego Eus steeds centraal. In Toeristzoekt de hoofdpersoon naar het dubbelleven van zijn vader, in de hoop zijn ouders uit elkaar te drijven. Afslag 23 gaat over hoe moeilijk het is om de sociale ladder te beklimmen, zeker voor iemand met een migratieachtergrond in het oosten van het land. Die worsteling vormt ook de kern van zijn theaterprogramma De Klassenmigrant.
Zijn oude vrienden uit de arbeiderswijk blijven zijn beste vrienden, maar Akyol beweegt zich als televisiepresentator inmiddels ook tussen BN’ers. In De Geknipte Gast ontvangt en interviewt hij bekende Nederlanders in de kappersstoel, in Sterren op het Doek portretteert hij hen met woorden. Zijn interviews leveren hem meerdere nominaties op voor de Sonja Barend Award, de vakprijs voor het beste televisie-interview. In de documentaireserie De Neven van Eus reist Akyol door Turkije om de ziel van het immense land te doorgronden. “De Turk bestaat niet,” stelt hij. Ook zelf behoort hij tot een minderheid: hij is Aleviet, een liberaal-humanistische stroming binnen de islam. Voor deze serie ontving hij een eervolle vermelding van de Nipkowjury.
Ach hij is nog niet genoeg op TV ….of juist wel dus waarom moet juist deze man gast worden die toch niks zegt als je hem iets persoonlijks vraagt . Was ooit vaak te zien bij VI maar het werd hem te lastig als hij echt iets moest uitleggen over een filmpje dat er waarschijnlijk niet is maar waar hij wel Mathijs mee afbranden weken lang ..
Wij van WC eend….
Het artikel is geschreven in een irritante tegenwoordige-tijd-stijl. De hand van ChatGPT.
Er zal wel een lijstje van onderwerpen zijn gemaakt waar niet naar gevraagd mag worden. Het wordt dus een suikerspin, heel veel woorden zonder enige diepgang.