Schrijver en journalist Guido den Aantrekker is al jaren goed geïnformeerd over de perikelen binnen de omroepwereld. Sinds vorig jaar is hij hoofredacteur van Story en heeft hij zich kunnen neerzetten als dé showbizzkenner van Nederland. Spreekbuis.nl sprak hem onder andere over de ’Gooise Matras’ en de gesloten poorten van de omroepwereld.
Je gaf eerder aan je beroep als ‘Primeurjager’ aan de wilgen te hangen. Toch werd je niet veel later hoofdredacteur van Story. Wat was de reden dat je alsnog weer zo snel in het vak bent gerold?
‘In ‘Primeurjager’ keek ik terug op twintig jaar werken als freelance onthullingsjournalist aan de frontlinie. Spreekwoordelijke tropenjaren. Ik merkte dat het heilige vuur om week in week uit covernieuws te scoren steeds minder snel aanwakkerde. Daarom ben ik opzij gestapt, en gaan werken als mediaconsultant. Toen ik van Sanoma de kans kreeg om Story aan te sturen en een journalistieke strategie te ontwikkelen om de oplage te stabiliseren en het merk uit te bouwen, sloot dat perfect op die carrièremove aan. Na bijna anderhalf jaar ben ik erachter dat dit een goede beslissing is geweest voor mijzelf. Ik vind het hoofdredacteurschap van Story de leukste baan die ik me nu kan voorstellen, de oplage ís daadwerkelijk gestabiliseerd en we plussen met Story zelfs ten opzichte van de marktindex en de index van onze directe concurrenten. Daarnaast voel ik me senang bij Sanoma: een positief, dynamisch en innoverend mensenbedrijf.’
Story wordt door sommigen gezien als een weekblad met roddel en achterklap. Toch zijn er ook veel mensen die menen dat jullie grote invloed hebben op beslissingen van mediabedrijven. Welke invloed denk je zelf met je weekblad te hebben?
‘Zulke invloed is lastig concreet meetbaar. Dat er 
invloed kan worden uitgeoefend op beslissingen van mediabedrijven, is echter evident. Story is de thermometer in de oksel van het grote publiek: we weten wat er leeft bij mediaconsumenten. Wat ze graag zien, lezen of horen. Wie er hot zijn en wie juist not. We hebben de laatste tijd bijvoorbeeld enkele onthullingen gebracht over het tv-fenomeen Barbie. Ze voelde zich in de steek gelaten door RTL en producent Warner Bros. Daarop werd er door die bedrijven alsnog actie ondernomen. Overigens wil ik graag benadrukken dat Story, fijn genoeg, steeds minder als roddelblad wordt gezien. Feitelijk zijn we een entertainmentblad met betrouwbaar nieuws, dat op een aantrekkelijke wijze gepresenteerd wordt. Ik schat dat negentig procent van onze content uit eigen, full quote-interviews bestaat. Story is zo’n beetje het meest geciteerde entertainmentblad in de dagbladen, dat zegt wel iets.’
Woordvoerder van omroepen zijn voor veel dagbladen een belangrijke bron van informatievoorziening. In hoeverre maken jullie daar gebruik van?
‘Een citaat van schrijver en journalist George Orwell luidt: ‘Journalism is printing what someone else does notwant printed – everything else is public relations.’ Daar denk ik aan bij woordvoerders. Daarmee heb ik je vraag volgens mij wel afdoende beantwoord, haha.’
Erik de Zwart gaf onlangs in een Spreekbuis-interview aan dat de huidige generatie radio-dj’s zo braaf zijn. Bemerk jij dat ook in de verhalen over deze radiosterren?
‘De programma’s van de huidige generatie radio-dj’s vind ik onderling nogal uitwisselbaar. Hoor jij, als luisteraar, in creatief en kwalitatief opzicht serieus verschil tussen 538 en Q-Music, behalve dat ze bij Edwin Evers harder lachen om elkaars grappen? Het mag van mij wel iets spraakmakender. En dan heb ik het niet over die puberale fratsen van Giel Beelen. Ik mis Robert Jensen, bijvoorbeeld. Soms grof en ordinair, maar er gebeurde iets. Hij was niet bang om het randje op te zoeken. Privé zijn dj’s sowieso saai. Doorgaans zijn het nerds die het liefst in muffe kamertjes wat aan het klooien zijn.’
De kijker consumeert door de komst van Netflix steeds meer internationale content. Is dat ook terug te zien in jullie weekblad?
‘Hoewel we wekelijks ook het laatste Hollywood- en royaltynieuws brengen, blijven onze lezers het meest geïnteresseerd in Nederlands showbizznieuws, blijkt mede uit onze lezersonderzoeken. Dus blijft Story focussen op spraakmakende nationale content.’
Story, maar ook Privé en Weekend hebben steeds meer concurrentie gekregen van nieuwsmedia. NU.nl heeft alweer enige tijd een Entertainment-sectie en zelfs de Volkskrant brengt steeds meer showbizz. Hoe maakt Story het verschil in deze felle concurrentiestrijd?
‘De gotspe is dat zulke media vaak óns nieuws brengen. Entertainmentnieuws op online nieuwssites en in kranten is bijna altijd gecureerde content: nieuws dat opgevist wordt bij andere mediabronnen en met een eigen sausje eroverheen triomfantelijk wordt geserveerd. Story kan het verschil blijven maken door onze exclusiviteit volledig te isoleren, mede door de innige band met de nodige bekendheden die Story als preferred partner beschouwen, en daarom niet snel in andere media zullen reageren. Uit het feit dat de oplage van Story stabiliseert in een dalende markt, concludeer ik voorzichtig dat het ons vooralsnog niet significant dwarszit. Voor kwaliteitscontent is uiteindelijk altijd loyaal lezerspubliek te vinden. Daarnaast genereren we met Story.nl, dat met 70% stijging van het aantal bezoekers een van de sterkste online groeiers is, steeds vaker zelf online entertainmentnieuws.’
Social Media is niet meer weg te denken. Veel BN’ers houden tijdens hun werk, maar ook privé alles bij via Facebook, Instagram en Twitter. Hierdoor hebben zij direct verbinding met hun fans, maar jullie kunnen daar ook informatie uit putten. Is social media voor blad in dit opzicht een vloek of een zegen?
‘De nieuwtjes die bekendheden delen op social media zijn meestal gladgestreken zelfpromotie. Niet bepaald onze core business, mild uitgedrukt. Als een verhaal in Story na publicatie door de betreffende bekendheid bekritiseerd wordt – wat niet hoeft te betekenen dat het artikel niet klopt – en diegene heeft een paar honderdduizend volgers, kan dat gevolgen hebben voor onze resterende losse verkoop. Aan de andere kant kan een promotiebericht van de betrokken ster over een Story-artikel juist voor reclame zorgen. Per saldo zie ik weinig invloed.’
Veel Story-verhalen gingen in de jaren ‘80 en ‘90 over het beruchte Gooische Matras, waar omroep met elkaar het bed deelden. Bestaat het Gooische Matras nog anno 2018?
‘Waar macht en ambities samenkomen wordt het matras, al is het Gooische exemplaar wellicht wat sleets geworden, nog steeds gebruikt. En zeker niet altijd onder druk, denk ik. Maar dat gebeurt natuurlijk evengoed in de accountancy, politiek of luchtvaartwereld.’
De #MeToo-discussie is vorig jaar al van de VS naar Europa overgewaaid. Tot op heden is het niet verder gekomen dan het Amsterdamse met schandalen over Job Gosschalk (Kemna) en Casper Sikkema (Vice) en is de Hilversumse Media-enclave nog vrijwel ongeroerd gebleven. Is dit zo’n dicht bastion waar iedereen zijn kaken op elkaar houdt of zijn er gewoonweg geen voorvallen?
‘Als we nieuws op dat gebied vergaren dat gesteund wordt door afdoende bewijs, zal ik overwegen dat te publiceren. Het vergt echter veel moed van betrokkenen om uit de #MeToo-kast te komen. Story zal daarbij nooit een afdwingende rol spelen.’
De televisiewereld verandert snel en ook de BN’ers. Al jaren wordt de kijker getrakteerd op reality sterren en nu zijn vloggers de nieuwe (jeugd)idolen. Hoe spelen jullie daarop in?
‘Vloggers en aanverwante mediapersoonlijkheden scoren vooral goed bij jongeren. Story wordt voor een iets ouder publiek gemaakt, dus daarin tref je logischerwijs weinig over vloggers aan. Wel op Story.nl, dat een jongere doelgroep bedient. Persoonlijk vind ik vloggers weinig interessant. Ze hebben nog niet de levens- en carrièrecyclus doorgemaakt die oudere sterren juist zo boeiend maken. Ik zie vlogs als gerechten van de buurtchinees: snackachtig, pretentieloos en snel. Maar na een uur heb je alweer trek. Het beklijft niet. Laat Story maar wat dieper in de materie duiken.’
Foto’s: Roland Gaedtgens
Geef als eerste een reactie