[BLOG] Nu podcasting zo in de lift zit gaan ineens allerlei tweedehands autoverkopers zich er ook mee bemoeien. Daar moet geld in zitten hoor je ze denken. Terwijl de makers ermee worstelen of ze wel geld wíllen vragen voor hun kindjes. Neem een Alexander Klöpping van Blendle die hardop roept dat podcasters dezelfde fout maken als kranten in de jaren negentig, door hun content maar gratis weg te geven op internet. Ik zal in deze blog proberen uiteen te zetten waarom dat een hele slechte vergelijking is en geld en podcasts een slechte combinatie is.
Ten eerste. Geld is maar een ruilmiddel. Toegegeven, het populairste, maar zeker niet het enige. Zo bestaat er ook nog zoiets als tijd. En de tijd die de luisteraar je gunt om uberhaupt naar je podcast te luisteren is óók een ruilmiddel. Ik maak iets en jij luistert ernaar. Faire deal. Overigens is het enthousiasme waarmee je luisteraars als ambassadeur optreden voor je podcast ook stiekem een vergoeding. Je podcast groeit omdat mensen er hun vrienden, buren en familie over gaan vertellen.
Ten tweede en dat geldt zeker voor de vele interviewpodcastmakers, waar ik er een van ben: gasten nemen de moeite om met jou in gesprek te gaan. Coaches, auteurs, acteurs: noemmaarop. Ze nemen het OV, de auto en de moeite om jou op te zoeken in je studio of stellen hun huis (en tijd!) beschikbaar om hun kennis (gratis!) met jou en de luisteraars van je podcast te komen delen. Ik bestel dan ook iedere maand een stapel goodiebags die ik aan mijn gasten in Leven Zonder Stress geef als bedankje en tegemoetkoming in de reiskosten. Wel zo eerlijk. En leuk. Want zeg nou zelf, is geven niet veel leuker dan krijgen?
Ten derde: na 10 jaar podcasten kan ik niet anders zeggen dat het mijn leven énorm verrijkt heeft. Ik heb er vele vrienden, kennissen, opdrachten, mooie ontmoetingen, inspiratie en zelfs mijn huidige relatie aan overgehouden en het heeft me als mens een enorme boost gegeven. Alsof ik stage mocht lopen voor een middag bij honderden mensen en ze het hemd van het lijf vragen. Durf dat maar eens geen vergoeding te noemen! Het heeft me zelfs het vertrouwen gegeven dat radiomaken ook anders kan en mag. Ik niet persé maar plaatjes aan hoef te kondigen. Ik heb me dankzij podcasts opnieuw kunnen uitvinden. Enorm kado hoor!
Natuurlijk zal je ook ergens van moeten leven. Maar dat moet niet op de eerste plaats podcasts maken zijn. Dit doe je erbij. En als je er al je beroep van wil maken zie het dan als een manier om je interviewskills, je montageskills of eerder genoemd netwerk een boost te geven. Om daarna met die skills in de traditionele media te gaan werken of verder te komen. Het enige model wat ik tot nu toe heb uitgeprobeerd en waarvan ik denk: dat zou wel eens een mooi verdienmodel kúnnen zijn is als je een groot bereik hebt mensen te laten betalen om langs te komen in je podcast. Die iets te verkopen hebben. Een cursus. Een boek. Een retraite. Een bedrijf. Een visie. Maar ga dit alsjeblieft niet bij de luisteraar neer leggen. Die al de keuze heeft uit zóveel gratis content. Die al via belastinggeld meebetaalt aan de NPO dus gewoon lekker van hun podcasts mag genieten. Niks mis mee. Eindelijk wat terug voor mensen die radio of tv vaarwel hebben gezegd.
Reclame in podcasts kan, maar wees er voorzichtig mee. Voor mij is het een grote tuneout factor als ik eerst naar een introtekstje van 5 minuten moet luisteren waarin de sponsors opgenoemd worden. Kies er dan voor om gewoon in je podcastshow met je eigen stem je enthousiasme te uiten over een product wat je kado hebt gekregen. Dat snappen mensen heus wel en wie weet geloven ze je ook nog. Overigens heb ik de afgelopen jaren regelmatig mogen genieten van een gratis etentje, gratis cd’s en dvd’s en zelfs een gratis vakantieverblijf. Niet om gevraagd. Allemaal aangeboden door de luisteraars van mijn andere podcast, Praten over Bewustzijn, omdat ze eens wat terug wilden doen.
Hoe gaaf is het dat er iets ontstaat waarbij we geld als ruilmiddel helemaal niet meer nodig hebben. Maar daarvoor moet je wél vertrouwen hebben en houden in dat er áltijd iets naar je terugkomt. Zonder al te spiritueel te worden, maar een mens is gemaakt om te delen. Dat is ook de reden waarom zoveel mensen een podcast starten. Ze kunnen en willen dingen niet voor zichzelf houden. Mooie dingen die je ontdekt willen gedeeld worden. Het draait bij podcasten niet om wat je er voor krijgt, maar wat je ermee geeft.
Laatste commentaar wat ik aan wil stippen is: ja maar we geven onze content gratis weg aan die grote Amerikaanse en Zweedse bedrijven (zoals Apple en Spotify). Mag ik je er even aan herinneren dat deze bedrijven enorme datacenters hebben, een boel personeel en software ontwikkelen en bereik voor je creeëren zodat jij je stem, mening, kennis en informatie mág delen? Podcasts zijn het perfecte voorbeeld van een wereld waarin geld niet meer de drijfveer is maar samenwerken. Laat het een voorbeeld zijn voor de rest van de maatschappij.
Bij podcastmakers mag geld dan vaak geen rol spelen, maar dat is wel even anders bij de platformen van Spotify en Apple. En uiteraard mogen deze commerciele partijen er geld mee verdienen. Probleem is wel dat de podcastmakers-industrie daar niet volwassen van gaat worden. Podcastdistributiepartijen kunnen beter ‘delen om samen te vermenigvulldigen’. Als er goede verdeling van reclame-inkomsten is, dan krijg je ook betere podcastcontent. Je ziet dat dit bij een platform als Youtube verkeerd is gegaan. Veel ‘vlogrommel’, weinig professionele producties. Da’s niet gek als je als maker maar gemiddeld een euro per duizend views ontvangt.
Zit wat in maar ik pleit toch voor een ander verdienmodel dan geld. Want uiteindelijk willen we geen geld. We willen dat wat we met geld kunnen bekrachtigen: vrijheid, uitbreiding, liefde. Geld is niet voor niets een ruilmiddel. Het bestaat niet, het is fictief, het is een belofte voor de toekomst. Waarom die belofte niet meteen inwisselen voor dat wat je met geld denkt te kunnen bereiken?
Ik ben het fundamenteel oneens met de stelling dat podcasten vrijwilligerswerk is. Ik probeer goede, oprechte en creatieve podcasts te maken en die kan ik niet maken van de lucht. Ik geloof – en dat blijkt ook uit de inspiratie voor dit stuk, dat Kicken niet vermeld bij dit artikel, namelijk een tweet van mij over hoe mensen denken over crowd funding bij podcasts, en dan vooral de positieve feedback daar op – dat mensen zulke content waarderen en hun waardering ook graag in steun omzetten. De beste methode daarvoor is toch echt geld, want daarmee kan ik de mensen betalen die werk voor mij doen, en services van kan betalen. Bovendien kan het mij in staat stellen om niet vervelende schnabbels te hoeven aannemen, maar mij kan richten op het maken van nog meer goede, oprechte en creatieve content. En daar dan goed in kan worden, waar het publiek ook weer wat aan heeft.
Dit is niets nieuws overigens. Kijk naar vrijwel elke andere creatieve sector.
Hier komt nog bij dat ik er van harte voor pleit dat er meer professionele podcasts worden gemaakt, door professionals. De tijd van neem maar wat audio op met je voice recorder op je smartphone en je hebt een podcast, die is toch echt voorbij. Zoals YouTubers inmiddels ook met goede lenzen rond lopen. Vooral in het Nederlands taalgebied hebben we deze professionalisering nodig; het publiek verdient dat, en vraagt het ook. Ik vind gezonde financiën daar bij horen. Wie rijk wil worden moet een ander vak kiezen, maar vrijwillig hoeft het nou ook weer niet.
….Eens Patrick, het leven gaat on kwalitatieve relaties en jezelf inzetten in dat wat je leuk vind en goed in bent. Helaas heeft het economisch model en nog wat andere overtuigingen ons uit onze eigen natuur getrokken, waardoor we denken dat we van alles moeten wat ons eigelijk niet echt gelukkig maakt (vooral zaken buiten ons zelf). Kijk naar de vele stress, burn-outs, strijd en kritiek (zie commentaren hier en social media) die er is in de maatschappij. Het gaat allemaal om jezelf, het lichaam gilt dat het niet op z’n plek is, dat veroorzaakt wat ik hierboven noem. Complimenten Patrick !, ga vooral zo door….en misschien tot ziens. Bedankt, je filmjes-podcasts hebben me enorm geholpen in mijn zoektocht naar mezelf.
Momenteel klopt het deels wel. Ik ken geen enkele podcastmaker die direct van zijn podcast een heel maandloon heeft. Wel podcasters die ervan kunnen leven door podcasts voor anderen te maken, zoals David Achter de Molen.
“The secret is to give away the secret.” En of je dat nou met podcasts doet, of met boeken, en met al je werk of met een deel, dat maakt minder uit. Wat wel uitmaakt is of je dat principe demonstreert. Oprechte aandacht en liefde voor wat waar is vermenigvuldigt zichzelf, en dan zijn commerciele bijzaken vaak juist grote hindernissen en vertroebelende zaken die liefst zo veel mogelijk vermeden worden. Natuurlijk moet de schoorsteen roken, maar dat is geen excuus om AL je werk te commercialiseren. Als je dat laat gebeuren, dan vermoord je het basisprincipe.
Alle kwaliteit selecteert zichzelf.
De mensen die overal meteen een slim verdienmodel uit willen trekken gaan vanzelf op hun snufferd. Pas als relevantie en authentieke content gedeeld wordt, kan er iets van commercie aan hangen. De vraag is dan of je bezoekers wil laten betalen of aanbieders via advertenties? Nogmaals; dan selecteert alles zich vanzelf.