Recensie: Ôtez-moi sans un doute & Beyond Words

‘Ôtez-moi sans un doute’ is een lichtvoetige komedie over verwantschap (wie is mijn echte familie) van de Franse regisseuse Catherine Tardieu. De andere ‘Beyond Words’ is een fotografisch gestileerd zwart-wit drama over de identiteitsbeleving van een Poolse migrant in Berlijn van de Nederlands-Poolse regisseuse Urszula Antoniak. De zoektocht naar identiteit (waar kom ik vandaan; wie ben ik nu) is een thema dat zich op uiteenlopende wijze laat verbeelden, wanneer we naar twee films kijken, die deze week de bioscoop ingaan.

Om bij de uitermate geestige en mooi gefilmde lichtvoetige Franse komedie te beginnen. Hierin gaat het om de betekenis van vaderschap, verwantschap en loyaliteit, die wordt opgevoerd aan de hand van de sympathieke veertiger Erwan, weduwnaar, vader en ontmijner (hij ruimt mijnen). Erwan, een karakterrol van Francois Damiens, heeft een hoogzwangere dochter Juliette, die er geen enkele prijs op stelt om de vader van haar kind te kennen of te erkennen. Wanneer de dokter wat DNA-materiaal onderzoekt, in verband met het risico op erfelijke ziektes voor het kind, blijkt dat Erwan’s vader, tot zijn onthutsing, niet zijn biologische vader is. Erwan gaat op zoek en vind Joseph, de echte vader, met wie het wel klikt. Gecompliceerd wordt het, wanneer hij midden in de nacht bij een aanrijding met een everzwijn een vrouw ontmoet. Nadat ze elkaar toevallig een paar keer zijn tegengekomen en de wederzijdse aantrekking toeneemt, blijkt deze Anna (Cécile de France) een dochter te zijn van Joseph, Erwan’s biologische vader. Het scenario voorziet in prachtige vondsten, zoals de onzekere, onhandige en niet bijster slimme stagiaire Didier. Daarnaast ironische bijrollen, zoals die van de rokende vrouwelijke detective. Moraal: ja het doet er voor ieder mens toe, wanneer familiegeheimen het daglicht opeisen.

Regisseuse Urszula Antoniak maakt van de jonge Poolse advocaat Michael (Jakub Gierszal) een eenzame jongeling, die als Duitser gezien wil worden. Hoe onevenwichtig hij is blijkt overduidelijk al in het begin wanneer hij als advocaat een zelfbewuste Afrikaanse dichter (die zich als mens en migrant aan hem gelijk stelt) niet wil bijstaan. Om de worsteling met zijn verdrongen Poolse achtergrond nog meer gezicht te geven duikt zijn overleden gewaande Poolse vader onverwacht in Berlijn op en nestelt zich in Michaels huis. En dan hebben we nog een verliefde Poolse serveerster die het ook niet mag weten, maar er wel achter komt. Helaas, dit drama over migratie en identiteit is veel te beperkt. Het mist een geloofwaardige onderbouwde oorzaak, geschiedenis of conflict om als toeschouwer met Michael’s minderwaardigheidscomplex mee te kunnen gaan.

Ôtez-moi sans un doute. Regie:Catherine Tardieu. Frankrijk 2018. 95 min. Vanaf 11 januari 2018
Beyond Words. Regie: Urszula Antoniak. Nederland Polen 2017. 87 min. Vanaf 11 januari 2018

Dineke de Zwaan journalist, tekstschrijver, researcher, recensent, redacteur. Voor alles wat met media, film, fotografie, kunst, cultuur en educatie te maken heeft.

Geef als eerste een reactie

Geef een reactie

Uw e-mailadres wordt niet gepubliceerd.


*