Kijk naar een oud tv-programma en je weet ’t weer: het ging het langzaam. Fred Oster deed er in de jaren ‘70 zo ongeveer een halve avond over om kwiskandidaten voor te stellen. Er werd rustig een hele analoge televisieavond uitgetrokken om een thema grondig door te lichten. Dat zie ik niet meer gebeuren.
Netbazen vinden dat langzaam synoniem is met vervelend. DWDD gooit er elke dag weer de beuk in. Het gaat daar zó snel dat de presentator het ook allemaal niet meer kan bijhouden. En dat zegt in dit geval wat. Hij zei afgelopen week erg benieuwd te zijn naar een liedje. Nou, zei zijn zingende gast stomverbaasd, dat liedje heb ik hier twee maanden geleden staan zingen. Dat wist de presentator niet meer. De onderwerpen worden er kennelijk doorheen gedraaid en ter plekke vergeten. Snel is niet altijd goed en soms reuze vervelend. Dat geldt ook voor een turbopresentator.
Geef als eerste een reactie