“Alsof ik bij iemand thuis een verhaaltje vertel”

Ik maak mijn programma met een imaginaire luisteraar in gedachten. Alsof ik bij iemand thuis zit en ik vertel hem een verhaaltje. Dan zet ik bij wijze van spreken de pick-up op en laat een plaatje horen. Radio is mijn ding en waar je het dan maakt en of het live of niet is, dat is allemaal niet zo belangrijk.

Huishouden
Ik hoef gelukkig niet zoveel andere dingen te doen hier, behalve helpen met het huishouden.  Op de achtergrond valt nu mijn vrouw Wil zo ongeveer van haar stoel van het lachen, haha. Nou ja, af en toe help ik best weleens hoor. Tafeldekken, vuilniszakken en zo. Alle gekheid op een stokje: ik ben nu gepensioneerd en heb alle tijd van de wereld. En dit is een leuke hobby.

 

Harry de Winter ken ik al vanaf 1973 en daarna heb ik ook veel met hem gewerkt, o.a. met Rocktempel van de KRO waarin we alleen maar LIVE opnamen lieten horen. Dat soort muziek hoor je dus eigenlijk niet meer op de traditionele radio. Het is allemaal zo strak geprogrammeerd. Het enige waarop gelet wordt, is of het scoort. 
 

Natuurlijk is dat wel belangrijk maar daarmee laat je liefhebbers van oudere popmuziek, die niet altijd de gelegenheid hebben om dat mooie werk op hun smartphone te zetten, eigenlijk in de kou staan. Je merkt aan de eerste reacties die we binnenkrijgen dat we ongelofelijk goed beluisterd en gewaardeerd worden. Geen slechte start voor een internetstation.

 

Politburo
Ik ben vrij plotseling gestopt bij de publieke traditionele omroep vanwege de invloed van het Politburo, zo noem ik het, van de NPO. Die bemoeien zich teveel met zaken. Daardoor draait alles om de mallemolen van het scoren. Neem Radio 6, dat eigenlijk een beetje de voorloper is van 40 UP Radio, met eigenzinnige muziek. Jan Donkers en Co de Kloet zaten daar ook.

 

Misschien dat we het niet allemaal even goed deden maar alla. Toen kwam er een zenderredactie en dat werd een soort slap aftreksel. Dingen die wij vroeger soul noemden werden ineens gepromoveerd tot jazz. En de echte jazz werd in een hoekje weggestopt. Dat leidde wat mij betreft steeds meer tot wrevel.

 

Later toen ik met Edwin Rutten programma’s bij MAX maakte, begon de NPO zich er ook altijd mee te bemoeien. Als je nu ziet wat Radio 4 is, het gaat daar om de massa die bereikt moet worden. Dus er wordt steeds meer volgens commerciële principes gewerkt, waarbij de managers het voor het zeggen krijgen.  Je kunt van veel dingen van managers zeggen, maar dat ze muzikale smaak hebben? Helaas niet. 

Pinkpop
Wij proberen een grote groep luisteraars een plezier te doen. In de afgelopen week heb ik in mijn programma iets met Pinkpop gedaan. Niet de hele geschiedenis van het festival opgedist, maar een aantal bands uitgekozen, die daar gespeeld hebben en die ik ken. Wat heb ik daar nu zelf nog van? Wat vond ik ook al weer leuk van die groepen?

Dan zit er af en toe een hit tussen, maar ook dingen die op een elpee hebben gestaan. Waarschijnlijk 1 of 2 keer gedraaid en daarna nooit meer. Je moet je luisteraars trouwens ook niet wegjagen met 2 uur lang volkomen onbekend spul draaien. Het feest der herkenning moet het zijn en dan: o ja, wat hebben ze nog meer aan leuke liedjes gemaakt?”